Οι ενοχές στον έρωτα, που δεν είναι δικές μας, μοιάζουν με τσίμπλες στα μάτια. Δεν σ’ αφήνουν να δεις καθαρά. Η χριστιανική θρησκεία ενοχοποιεί ακόμα και το ερωτικό σκίρτημα στη θέα του άλλου. Και το βλέμμα αμαρτάνει. Αν τους παίρναμε στα σοβαρά θα ήμασταν όλοι θεόστραβοι.

Πολιτισμός νοείται η διαρκής προσπάθεια του ανθρώπου να ελέγξει τη φύση. Όλοι οι πολιτισμοί προσπαθούν να έχουν κάποιον έλεγχο στα σεξουαλικά ένστικτα, τα οποία είναι εντελώς εγωιστικά και καταστροφικά για την κοινωνία.

Γι’ αυτό ο Φρόιντ θεώρησε τον πολιτισμό «πηγή δυστυχίας». Η φύση υποκαταστάθηκε ολικά από το νόμο.

Ό,τι διαβάσατε δεν είναι του αποδυτηριάκια. Είναι απόσπασμα από το βιβλίο «Σχέσεις» του Διονύση Χαριτόπουλου, έκδοση Τόπος, τηλ. 210. 82.228.35, toposbooks.gr. Απώλεια όποιος δεν το αγοράσει, έτοιμη μασημένη τροφή για ό,τι σχετικό με τον έρωτα και το γαμήσι. Αδικεί το βιβλίο ο τίτλος του, «Σχέσεις».

Αναδημοσίευσα μια σελίδα από τον Χαριτόπουλο αντί για σχόλιο του αποδυτηριάκια στην κουβέντα της οσκαρικής Καίητ Μπλάνσετ σε τηλεοπτική εκπομπή. Ο δημοσιογράφος έμεινε άγαλμα, το κοινό στο στούντιο ενθουσιάστηκε και ξέσπασε σε χειροκροτήματα.

Ευχάριστα κυλούσε η συνέντευξη της Αυστραλέζας στάρ, μητέρας τεσσάρων παιδιών. Κάποια στιγμή ρωτάει ο εκπομπάρχης «Σ’ αυτόν τον βίαιο κόσμο ποια είναι η δική σου στάση, η πυξίδα της ηθικής σου;…».

-Το αιδοίο μου!

Αυτή ήταν η απάντηση της Κάθρην «Καίητ» Μπλάνσετ. Το είπε απλά, ξεκάθαρα, αβίαστα. Δηλαδή; «Η φύση μου» ήταν σα να απαντούσε η ηθοποιός. Ναι, γιατί βούτηξα μέσα στο βιβλίο του Χαριτόπουλου, επειδή είναι προσκύνημα και αποθέωση μαζί της φύσης μας, όπως αυτή εκδηλώνεται και στον έρωτα, και στην σεξουαλική επιθυμία.