Σήμερα που με διαβάζετε είναι (όπως γράφει το ημερολόγιο) το ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ! Που σημαίνει πως γράφω το 44ο ή 45ο Πασχαλινό μου χρονογράφημα.
Το οποίον δύσκολο είναι να διαφέρει από τα άλλα. Όμως αυτή τη φορά θα το γράψω αλλιώς. ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ! Χριστός Ανέστη!
Φάγατε χθες μαγειρίτσα; Και σήμερα ψήνετε αρνί. Χαράματα σηκωθήκατε για να στήσετε τη σούβλα. Ναι – ναι, η μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης έχει γίνει γαστρονομική. Α, βλέπω πως αδιαφορήσατε και για τις απαγορεύσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ψήνετε και κοκορέτσι. Η παράδοση υπερισχύει των υγειονομικών διατάξεων. Μάλιστα. Η παράδοση.
Τώρα, αν από κάποιο σύννεφο σας παρακολουθούσε ο Χριστός, τι θα σκεφτότανε; Ότι προπηλακίστηκε, σταυρώθηκε, μαρτύρησε, πέθανε και αναστήθηκε για να φάτε και να πιείτε (έστω στην υγειά του).
Τουλάχιστον κανένα ζητιάνο ελεήσατε; Στείλατε καμία βοήθεια στους σεισμόπληκτους; Κανένα φτωχό βοηθήσατε; Έστω, κόκκινα αυγά και τσουρέκι δώσατε σε μετανάστες, που πεινάνε;
Κάτι δεν πάει καλά με αυτή τη γιορτή. Γλέντι, τσίπουρο, μεζέδες, κοψίδια. Καμμιά φορά εμφανίζονται και όργανα. Οπότε χορός, πήδοι στον αέρα και λεβεντιές.
Άλλα πράγματα δίδαξε ο Χριστός. Μίλησε για αγάπη στον πλησίον. (Σιγά μην αγαπήσω τον γείτονα που μου κλέβει το νερό!)
Και μετά το γλέντι έρχεται το Αστυνομικόν Δελτίον. Ατυχήματα, συγκρούσεις λόγω οινοποσίας. Ναι, και θάνατοι. Από άκρατη λαιμαργία.
Δεν πειράζει αδελφοί. Αυτό είναι το Ελληνικό Πάσχα. Έτσι γιορτάζεται για αιώνες. Και του χρόνου έτσι θα είναι. Μερικοί θα λείπουν. Άλλοι θα πηδάνε ψηλότερα.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!