Το ξέρουμε, αλλά δεν είναι και πολύ… γνωστό. Στο φινάλε δεν κάνει… κακό να το πούμε. Να το παραδεχθούμε. Ο κόσμος ψοφάει για πλάκα. Αυτή είναι η αλήθεια. Ειδικά στον καιρό μας, από τότε που και η κουτσή Μαρία, η κάθε Γκόλφω και Μπουμπού, Σουλτάνα και Πίτσα, ανύπαρκτες στη γειτονιά τους, όμως έτσι ή αλλοιώς παίζουν στα λεγόμενα σόσιαλ μηντια, βγαίνουν στη σέντρα. Κι αυτή η μεγάλη αποκάλυψη δεν κρύβεται με τίποτα. Τι είναι η πρωταπριλιά; Μια ευκαιρία για χαβαλέ. Για πλάκα.
Πίσω από το θεσμό της Πρωταπριλιάς στέκεται αγέρωχη η μαύρη αλήθεια. Ότι ο άνθρωπος γεννήθηκε να κυκλοφορεί και να γουστάρει το γέλιο. Όχι τη θλίψη, όχι τη σκέψη, και τον προβληματισμό.
Να, γιατί το ψέμα νομιμοποιείται μια φορά τον χρόνο. Χωρίς παρεξήγηση επιτρέπεται να με δουλέψεις. Να μου πεις μια απιθανότητα, μια τερατολογία, κι εγώ αν μασήσω, τελικά να μην δικαιούμαι να παραπονεθώ.
Πρωταπριλιά. Η μέρα του ψέματος. Του όσο το δυνατόν πιο χοντρού αστείου. Αθώα, όχι με πρόθεση να θίξεις τον άλλον. Όχι να τον εκμεταλλευτείς. Να τον δουλέψεις, ναι, να τον πιάσεις κορόιδο, όχι και να τον μειώσεις.
Διαβαστε ακομα: