Γράφει η Amodini Κωστάκη
Για κάποιους φίλους μου και για μένα το αντίδοτο στον φασισμό (μκρό- μάκρο και μέγα) στον αυταρχισμό, στην τρομοκρατία, στην έλλειψη δημοκρατίας, πολυφωνίας και ενσυναίσθησης, στην έλλειψη ακοής… είναι η αγάπη.
Μερικοί απλοί τρόποι που έχουμε βρει για να ερχόμαστε σ’ επαφή με την συχνότητα της αγάπης, που δεν είναι προσωπική και είναι και συμπόνια, αποδοχή, συν-χώρεση είναι:
Για όλα αυτά υπάρχει αφθονία βιβλιογραφίας στο Google.
Πολλοί που ασχολούνται με διαλογισμό και ενεργειακές θεραπείες ξεχνούν την γειωτική καθημερινή πραγματικότητα και δραπετεύουν σε άλλους κόσμους. Πολλοί που δεν ασχολούνται με τίποτα από αυτά, νιώθουν άδειοι και μόνοι, ακόμη και μέσα σε ομάδες και σε παρέες ομοιδεατών.
Κάποιοι φίλοι μου και εγώ έχουμε αποδεχτεί ότι είμαστε μόνοι και απολαμβάνουμε τις στιγμές της ενότητας και της αγάπης, της αρμονίας με τους άλλους, όσο υπάρχουν αβίαστα και αυθόρμητα. Όταν οι ισορροπίες ανατρέπονται δίνουμε ευκαιρίες στον εαυτό μας και στους άλλους. Όταν η κατάσταση γίνεται τέλμα, τότε επιστρέφουμε στον εαυτό μας, με ευγνωμοσύνη για όσα ζήσαμε με τους άλλους, με την αίσθηση ότι ολοκληρώσαμε έναν κύκλο εξέλιξης εντός και εκτός και προετοιμαζόμαστε με αγάπη για το καινούργιο εξελικτικό άλμα, μέσα μας αρχικά και με νέους ανθρώπους σε νέα περιβάλλοντα.
Η ευγνωμοσύνη ξεκλειδώνει τις παγωμένες καρδιές, τους μουδιασμένους από τον φόβο ανθρώπους.
Και μια και είμαστε Έλληνες υπάρχει και μια ελληνική παράδοση, που συνδυάζει την αγάπη και την ευγνωμοσύνη: Η ευχαριστήρια προσευχή…. όπου πιστεύει ο καθένας!
Διαβαστε ακομα: