Μικρή σχέση έχει ο 15χρονος, ο 17χρονος σήμερα με τον συνομήλικο του της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς στη χώρα μας. Το μόνο σίγουρο κοινό σημείο είναι ότι και τότε, πριν 60-65 χρόνια, οι μετακατοχικοί νεολαίοι, όπως και οι μεταμνημονιακοί έχουν το πουλί τους στα αχαμνά.
Τις δεκαετίες του ’50 αλλά και του ’60 οι πιτσιρικάδες τρέχανε στα μπουρδέλα να κάνουν τη δουλειά. Τις 35 δραχμές για την πόρνη στην Τρούμπα τις έδιναν οι γονείς τους. Ήταν τέτοιες οι εποχές που δύσκολα να ζευγάρωναν αγόρια και κορίτσια, κι αν γινότανε αυτό, αν έβγαιναν ραντεβού, ήταν στο μουλωχτό, κι όχι στο ολοκληρωμένο σεξουαλικά. Άλλα ήθη.
Σήμερα τα παιδιά δεν το ”κάνουν”. Μιλάνε οι έρευνες. Το αγόρι και το κορίτσι έχουν κατακτήσει, πιο σωστά τους έχει παραχωρηθεί η απόλυτη σχεδόν ελευθερία κινήσεων, μάλιστα και τις μικρές ώρες της νύχτας, αλλά λίγα πράματα από… κοκό Μιλάνε οι έρευνες.
Φταίει, λένε οι ειδικοί, ο τρόπος ζωής, ο οποίος λειτουργεί ως ταφόπλακα στην επιθυμία για σεξ. Το στρες των μαθημάτων στα παιδιά, το άγχος της καριέρας. Ίσως και η υπεραφθονία της σεξουαλικού θεάματος. Να, λοιπόν, οι βασικοί λόγοι γιατί ο νέος δεν ψάχνεται να δείξει τον αντρισμό του. Να, γιατί η νέα δεν βιάζεται να βιώσει σεξουαλικά την γυναίκα.
Οι τολμηροί της εποχής μας είναι οι ομοφυλόφιλοι. Σήμερα κυκλοφορούν στον παράδεισος τους. Κάποτε το σαφάρι ήταν δύσκολο, τώρα είναι της… μόδας κι απολύτως ελεύθερο, θεμιτό, επιτρεπτό, όχι ταμπού. Κάποτε ήταν δυσεύρετος ο άντρας εκείνος που είχε τάσεις να ικανοποιεί αρσενικά οπίσθια. Σήμερα;
Σήμερα πάει ο άλλος με τον επώνυμο gay και εξασφαλίζει χαρτζηλήκι και κοινωνική καταξίωση. Στο φινάλε η επικόλληση γίνεται στο σκοτάδι και με κλειστά τα μάτια. Λυχνίας σβησθείσης πας πωπός ίδιος. Είτε αντρικός, είτε γυναικείος. Σα να έρχεται σε επαφή ο straight με γυναίκα πρωταθλήτρια του στίβου. Άβυζη κι αυτή όπως ο gay. Με σβηστά τα φώτα το ίδιο είναι.
Διαβαστε ακομα: