Πάει ο παλιός ο χρόνος,
ας γιορτάσουμε, παιδιά,
και του χωρισμού ο πόνος
ας κοιμάται στην καρδιά.
Χριστουγεννιάτικο, κλασικό τραγούδι. Το λέω κλασικό γιατί αντέχει στο χρόνο, τραγουδιέται ακόμα. Λόγια απλά, αθώα, παιδικά ”γράφουν” ίσως στη ψυχή μέχρι το τέλος της ζωής… ” Ο παλιός ο χρόνος… ”, ο καλός ο χρόνος, ο κακός ο χρόνος, να φύγει και να μη ξαναγυρίσει.
Φταίει ο… χρόνος; Ποιος άλλος;
Γέρε χρόνε, φύγε τώρα
πάει η δική σου η σειρά.
Ήρθε ο νέος με τα δώρα,
με τραγούδια με χαρά.
Καθαρίσαμε, γλυτώσαμε από τον περασμένο χρόνο, τον γέρικο, αυτόν που δεν είναι σε θέση να μας δώσει άλλο πόνο. Ελπίζουμε στο… νέο χρόνο. Τόσο απλοϊκά είναι τα πράγματα. Όλα εξαρτώνται από το… χρόνο ,αν είναι καλός, τότε οκέυ, η ζωή μας θα είναι καλή, καλύτερη. Αν ο νέος χρόνος, και μόνο αυτός, κυρίως αυτός, είναι μια από τα ίδια, ε, τότε την πουτσίσαμε.
Καλή χρονιά, χρονιά πολλά,
χαρούμενη χρυσή Πρωτοχρονιά.
Δεν πιάνει κανένα τραγουδάκι αν λέει την αλήθεια. Δεν φτάνει στο στόμα κανένα τραγουδάκι, με στίχους που λένε ότι όλοι οι χρόνοι είναι ίδιοι, ότι ο κάθε χρόνος δεν φταίει για τα ανθρώπινα. Ποιο τραγουδάκι να παίζει τούτες τις μέρες της… αλλαγής του χρόνου αν μας πει πως δεν θα μας λείψει τίποτα απ’ αυτά που μας ταλαιπώρησαν το περασμένο έτος. Και σεισμούς θα έχουμε, και φωτιές, και καταστροφές, και ληστείες, και απαγωγές, και απεργίες, και σε προεκλογικό κλίμα θα συνεχίσουμε να ζούμε και μετά τις… εκλογές. Και δεν θα φταίει ο… νέος χρόνος, όσα ρόδια και μπαγλαμάδες σπάσουμε.
Διαβαστε ακομα: