Δεν θέλω δώρο. Να μου κάνουν δώρο και να κάνω δώρο. Αν χρειάζομαι κάτι, το αγοράζω ο ίδιος. Το δώρο είναι σοβαρό πράμα. Μια υψίστη χειρονομία και εκφράζει το Εγώ σου, το Είναι σου. Θέμα έμπνευσης. Πρόκειται για αυστηρά προσωπική επιλογή, με την όποια δίνεις εξετάσεις στον άλλον. Απαιτεί σκέψη. Τι δώρο θα επιλέξεις.
Τούτες, λοιπόν, τις χρονιάρες μέρες έρχομαι σε δύσκολη θέση, σε ποιο δώρο να καταλήξω, αλλά φέρνω επίσης σε ζόρικη κατάσταση και τον άλλονα, που τον υποχρεώνω να ανταποδώσει. Κι εγώ είμαι σοβαρός, αξιοπρεπής άνθρωπος, δεν θέλω υποχρεώσεις. Να μου κάνει δώρο, μάλιστα και κάποιος που δεν τον κάνω κέφι, και εγώ να μπω στο λούκι. Να πρέπει να κάνω κι εγώ δώρο σε κάποιον αχώνευτο τύπο.
Δεν αγοράζεις το δώρο από το σουπερμάρκετ. Ούτε μπαίνεις σε δωρατζήδικο και ρωτάς τον υπάλληλο: ”Παρακαλώ, ένα δωράκι για περίεργο, αν είναι δυνατόν να το τυλίξτε γρήγορα, είμαι βιαστικός…”. Έτσι εκθέτεις και το κατάστημα. Επειδή κάποιοι πελάτες θα νομίσουν ότι έχει δώρα μόνο και για προβληματικούς.. Άσε ότι θα μου πουν ότι εγώ είμαι ο ηλίθιος, αφού θέλω να κάνω δώρο σε άτομο που δεν θα καταλάβει την αξία της απόφασης μου.
Έτσι που λες. Η έγνοια για το δώρο έχει τις σκοτούρες του. Μάλιστα, και σ’ έναν με τον όποιον ποτέ δεν ήθελες τέτοιο νταραβέρι, μου κάνεις, σου κάνω δώρο. Ούτε η μάνα μου είναι, ούτε η γκόμενά μου, ούτε ο ανηψιός μου. Τελικά, ορισμένοι που δεν λαμβάνουν υπ΄όψιν τους προσωπικούς μου προβληματισμούς, και μου κάνουν δώρο, δείχνουν πως δεν με υπολογίζουν. Δεν με σέβονται.
Διαβαστε ακομα: