Το ποδόσφαιρο είναι το πιο λαϊκό πράμα στον κόσμο. Δεν σηκώνει δεύτερη κουβέντα σ΄αυτό. Η μπάλα κουβαλάει τη ψυχή του φτωχού, του καταπιεσμένου, του εργάτη, του ανώνυμου ανθρώπου της κατώτερης κοινωνικής τάξης. Είναι η αλήθεια του ποδοσφαίρου και δεν αλλάζει επειδή το παιχνίδι έγινε πολυεθνικό προϊόν, κέρδισε πελατεία και από τις τάξεις των και των κονομημένων.

Είναι άουτ και αράουτ όσοι μίλησαν τότε για κίνηση ”πολιτική” του Οζίλ. Όχι, κύριοι. Ήταν απόφαση ενός άσσου της μπάλας που δεν ξεχνάει ποτέ από ποιους γεννήθηκε, ποιος ήτανε ο ίδιος πριν γίνει ποδοσφαιριστής. Ναι, συμβαίνει και σήμερα, και από άτομα με σταριλήκι και χοντροκονομημένοι να κρατάνε ευαισθησίες προσωπικής μνήμης από τα χρόνια της οικογενειακής βιοπάλης, της φτώχειας και της ξενητιάς.

Η δύναμη της μπάλας. Η δύναμη της λαϊκής ψυχής. Γράψε εκεί που δεν πιάνει μελάνη τη δύναμη ενάντια της δύναμης, όπως στα ίσα ή στα μουλωχτά διδάσκονται το εν λόγω ”μάθημα” στα κολέγια της δύσης. Και την κυριαρχία ενάντια της κυριαρχίας που διακονούν οι τεχνοκράτες στους ναούς εκπαίδευσης των golden boys.