Πώς θα μεγαλώσει το πουλί. Γίνεται; Κατ’ αρχάς, απαραίτητο να σημειώσω να σημειώσουμε δύο βασικά, βασικότατα πραγματάκια. Νούμερο ένα, αυτός με το μικρό πέος, σε μήκος ή και σε πάχος, επειδή νοιώθει κομπλεξικός, μειονεκτικός, καλό είναι να πάρει την πληροφορία πως κάνει μια χαρά τη δουλειά του με το εργαλείο που διαθέτει. Και ο ίδιοος εσύ και η κυρία να ικανοποιούνται επαρκώς. Επαρκέστατα.

Με δέκα πόντους την κάνει να σπαρταράει. Με είκοσι πόντους, ο αρσενικός μάπα το καρπούζι δεν αποκλείεται μ’ αυτ’όν να μη ξανασηκώσει το κορίτσι τα πόδια.

Νούμερο δύο, δεν είναι περισσότερο άνδρας εκείνος που έχει μεγάλη τη μαλαπέρδα. Ένας ομοφυλόφιλος, κάποια ξεφωνημένη αδερφάρα, πιθανότατα να την έχει διπλάσια, σκέτο ρόπαλο να ‘ναι το εργαλείο του, άσχετο αν δεν το χρησιμοποιεί σε γυναίκα.

Γεννήθηκε ένας με μπάμια, όχι μπανάνα. Κανένα πρόβλημα. Μέχρι κάποια ηλικία ψηλώνει ο άνδρας μεγαλώνει, ψηλώνει, έτσι και το πέος σου φθάνει στα δικά του όρια, και δεν πάει άλλο. Πώς δεν πάει!

Πάει και παραπάει, σου λέει ο δόκτωρ. Χωρίς, μάλστα, να κάνεις καμία επιμήκυνση σε πλαστικό. Χωρίς καμία χειρουργική επέμβαση στην κρεατόβεργα. Πως; Να σου πω.

Τη θες μεγαλύτερη. Δεν θα σου μεγαλώσει κι άλλο μετά τα 17-18 χρόνια σου. Νόμος. Σκήπτρο και παλαμάρι καραβίσιο δεν θα γίνει ποτέ. Από σεμνό λουκάνικο να φέρνει σε απειλητικό αγγούρι μπορεί να το καταφέρει αν το πολυχρησιμοποιεί. Μόνον έτσι. Να το δουλεύει, και δεν εννοώ με το χέρι.

Μέχρι και δύο πόντους αβάτζο θα ΄χει εκείνος ο οποίος το πολυχρησιμοποιεί  μέσα στο ζιζί. Συχνά, συστηματικά να εισέρχεσαι στο Ναό της Αφροδίτης. Μόνον αν πυρώνει τις ωοθήκες, όπως άλλος ανάβει το τζάκι, μόνον τότε η σαρμέλα θα πάρει μπόι.