Οι αρχαίοι Έλληνες προχώρησαν με τη λογική, όχι αέρα πατέρα χαρτοπόλεμος. Έμαθαν κι άλλους να σκέπτονται. Ό,τι λέμε. Πρώτοι στη γη αυτές οι κουφάλες οι Έλληνες είπαν τι είναι σωστό, τι χρήσιμο, τι απαραίτητο, τι ωφέλιμο.

Αποδείχθηκε, όμως, ότι ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να ακολουθεί σ’ ό,τι τον οδηγεί η λογική. Να αποφεύγει το επικίνδυνο, το βλαπτικό, το καταστροφικό, πάντα σύμφωνα με τη λογική. Αυτή είναι η υπέρτατη αδυναμία του δίποδου.

Να καταλήξω. Αν ρισκάρεις στον τζόγο, στη ζωή, για να κερδίσεις κάτι τις, άντε να το δεχθώ, καλώς κάνεις. Αν, όμως, κύριε πίτουρα, το αποτέλεσμα του ρίσκου είναι σίγουρα να κάνεις μπουρδέλο τη ζωή σου, τότε στάκα πίσω. Μη ρισκάρεις. Σου φθάνει και σου περισσεύει το ρίσκο της ζωής. Ακριβώς. Το ρίσκο, το απρόοπτο, ο κίνδυνος μη σε βρει το ένα και το άλλο, στα έχει φυλαγμένα στη γωνία η ζωή.