Ούτε ο πρώτος ήταν, ούτε ο τελευταίος θα ‘ναι, που θα τα βάλει με τον εαυτό του, επειδή έμπλεξε με τον τζόγο. Ανυποψίαστος. Αδιάβαστος. Αυτό συμβαίνει. Μπαίνει κανείς στο κόλπο χωρίς καν να φαντάζεται τι τον περιμένει. Απεναντίας! Θαρρεί πως ανοίγει μια από τις πύλες του παραδείσου. Εύκολα θα κερδίζει χρήματα. Αυτός είναι ο… έξυπνος, κορόιδα είναι οοοοοόλοι οι άλλοι, οι στρατοί των τζογαδόρων που ματώνουν και τεζάρουν κάποια στιγμή από τις ανοικτές πληγές τους λόγω του εθισμού τους
Μόλις πριν λίγα χρόνια σε χωριό της Ιταλίας ένας φουκαράς μαλάκας έχασε στα «φρουτάκια» κοντά στα 5.000 ευρώ μέσα σε δυο εβδομάδες και του σάλεψε. Πήρε ένα τσεκούρι και κατέστρεψε έναν κουλοχέρη. Το συμβάν έστειλε τη σκέψη μου στο Λουτράκι πριν 30 χρόνια περίπου.
Άνθρωποι που δεν είχαν μπει στη ζωή τους σε καζίνο, δεν ήξεραν τι είναι ρουλέτα, νοικοκυραίοι με φράγκα, αγρότες, άνθρωποι με λασπωμένα παπούτσια από τα χωράφια, παραγωγοί γης, που ζούσαν με ό,τι δίνουν τα χώματα, βιοπαλαιστές, άρχισαν να μπαίνουν στα σαγώνια του καρχαρία μέσα και τα… χάιδευαν. Το καζίνο τους ξεπάτωσε. Λάθος. Οι ίδιοι ξεπατώθηκαν. Αυτοί πήγαιναν στο καζίνο, αυτοί τα θέλανε και τα πάθανε. Δεν τους πήγαιναν σηκωτούς, με το ζόρι.
Έτσι και με τον Ιταλό. Με μηχάνημα παίζεις, πολύ πιο πονηρό από σένα. Τι περίμενες, ότι δεν θα χάσεις; Ότι θα κερδίσεις. Μηχάνημα ρυθμισμένο είναι να στα πάρει. Και για να κάνει καλά τη δουλειά του το κανονίζουν έτσι που και να σε καλοπιάνει και ποτέ των ποτών το εργαλείο να έρθει στο μείον, πάντα στο συν.
Αντί να βαρέσει το τσεκούρι στο χρωματιστό και ελκυστικό μηχάνημα με τα φρουτάκια ο ”άτυχος”, που… δεν τον ήθελε η τύχη, το πιο σωστό ήταν να σημαδέψει το κεφάλι του. Σίγουρα θα έβρισκε στόχο, και θα έβλεπε τα φρουτάκια – ανάποδα.
Διαβαστε ακομα: