Είπαμε. Μιλάμε πολύ σοβαρά. Η περίπτωση του Σύλβιο Μπερλουσκόνι. Του μοναδικού σαχλαμάρα. Του αρχικαραγκιόζη Σύλβιο Μπερλουσκόνι. Του καπετάν καραγκιόζη.Κανονικός καραγκιόζης, ατόφιος, γνήσιος, αλλά και επιτυχημένος επιχειρηματίας. Και τρεις φορές πρωθυπουργός! Στην Ιταλία, όχι σε χώρα γραφική, αφρικάνικη, σε κράτος που γεννήθηκε από λαό έως χθες σε καλύβες παρέα με άγρια θηρία της ζούγκλας.
Ένας κλόουν είναι ο Μπερλουσκόνι, Ο ορισμός του γελοίου ατόμου, ογδονταφεύγα, και κάθε τόσο εμφανίζει μια καινούργια αρραβωνιάρα, όλο και χαμουρεύεται με κάποιο πουτανάκι στην αγκαλιά του. Ξεβρακώνεται ο κόκορας, βαράει την ένεση στο πουλί του, αφού κατάπιε το βιάγκρα, και χαμογελαστός είναι πανέτοιμος να ικανοποιήσει τον… ασυγκράτητο ανδρισμό του. Και μετά περιχαρής θα δηλώσει για την Φραντσέσκα ή την Ολίβια: «Μου χάρισε ευτυχία, χωρίς να ζητήσει τίποτα σε αντάλλαγμα. Αυτό το κορίτσι αποκατέστησε την πίστη μου στην αληθινή αγάπη μιας γυναίκας». Τέτοιες παπαριές
Συμβαίνει. Έχω γνωρίσει δυο βαρβάτα ονόματα, παικταράδες στις μπίζνες, που σε καραγκιοζισμό μοιάζουν του Μπερλουσκόνι, του καναλάρχη και άλλοτε μεγαλομετόχου της Μίλαν. Ο Μπερλουσκόνι γεννήθηκε σα σήμερα 29 Σεπτεμβρίου, το 1936.
Διαβαστε ακομα: