Η Λένα και ο Κλήμης. Ένας άνδρας και μια γυναίκα που ποτέ δεν ήρθαν κοντά, παρ’ ό,τι γνωριζόντουσαν για χρόνια. Γιατρός ο άντρας, φίλος του πρώην συζύγου της Λένας, η οποία χώρισε μετά από 12 χρόνια. Οι δυο τους, Κλήμης και Λένα συναντήθηκαν τυχαία, μετά από τόσο καιρό, και είπαν να τα πουν, σε καφέ, στα όρθια, κάπου στο κέντρο της Αθήνας.
– Δεν είμαι καλά, Κλήμη. Αισθάνομαι να με ρουφάει η ζωή, η δουλειά, τα δυο παιδιά μου, μια καθημερινότητα που με αδειάζει ψυχολογικά…, γι’ αυτό με βλέπεις αλλαγμένη.
«Αλλαγμένη; Για μένα παραμένεις γκόμενα!…» της λέει με αθώο χαμόγελο. «Να, στο λέω σήμερα, δεν θα το τολμούσα όσο ήσουν γυναίκα του Δημήτρη, να σου δείξω ότι ήσουν ο κρυφός μου πόθος…».
– Αστειεύεσαι!
«Αν σου πω ότι υπέφερα, γιατί μου άρεσες, αλλά δεν μπορούσα να σε φλερτάρω…» της ρίχνει κι αυτή την ατάκα ο Κλήμης με τρόπο πάντα ανάλαφρο.
Συμφώνησαν να ξαναβρεθούν οι δυο τους, φιλικά, όχι ”επαγγελματικά”. Ο ψυχολόγος Κλήμης και η Λένα, όχι ως πελάτισσα, όχι ως «ασθενής» που την έπνιγε συχνά μια κακοδιαθεσία, μία ίσως προκαταθλιπτική φάση, μια αδυναμία να αντλεί χαρά και ικανοποίηση από τη ζωή.
Είναι στον επαγγελματικό του χώρο, όμως γρήγορα ανάμεσά τους φτιάχτηκε ένα κλίμα διαφορετικό, καμία σχέση μ’ εκείνο που όταν συναντιώντουσαν φιλικά, οικογενειακά. Του μίλησε, λοιπόν, για τον εαυτό της, έκανε ένα «πέρασμα» από την παιδική της ηλικία μέχρι σήμερα. Εκείνος διαπίστωσε ένα «κενό ζωής» στην πορεία ζωής της, ότι δεν βίωσε κάποια πράγματα στον καιρό τους. Ότι πιτσιρίκα δεν έκανε την «επανάσταση» της, να κοντραριστεί με τους γονείς της, να αρχίζει να μακιγιάρεται, να πίνει σφηνάκια στις ντίσκο. Ότι άργησε να φιλήσει αγόρι για πρώτη φορά, να χάσει την παρθενιά της, να απολαύσει τον πρώτο της οργασμό.
«Αυτό που έχω να σου πω είναι μόνον ένα, Λένα. Δεν έχεις το δικαίωμα να εγκαταλείψεις τον εαυτό σου, να σε πάρει από κάτω. Ως ψυχολόγος μου μοιάζεις με τραίνο που όλο καθυστερημένα φθάνει στον προορισμό του, αν πράγματι φθάνει, τελικά. Σου λείπει το σεξ…, αυτό είναι το φάρμακο σου».
Την έπιασε από το μπράτσο: «Θα το ήθελα κι εγώ, όμως όχι σαν ειδικός που πρόκειται να σε αναλάβει…».
– Τι εννοείς, τον ρώτησε και μια χαριτωμένη έκπληξη ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο της.
«Εννοώ ότι μου είναι δύσκολο να είμαι μαζί σου, χωρίς να σε πάρω στην αγκαλιά μου…» της λέει με νόημα.
– Κλήμη! Είσαι παντρεμένος…
«Ναι, είμαι παντρεμένος, αυτό αφορά εμένα, όχι εσένα…».
Την ήθελε πολύ, όμως είχε ξεκαθαρίσει την τακτική του. Να μην την πρεσάρει. Θα την άφηνε να… αποφασίσει εκείνη. Αφού ο ψυχολόγος Κλήμης της υπέδειξε ποια «θεραπεία» να ακολουθήσει, δηλαδή να φροντίσει… σεξουαλικά τον εαυτό της, περίμενε τη δική της κίνηση.
Η τέχνη να «ρίξεις» μια γυναίκα είναι να της δώσεις την αίσθηση, με τον πιο διακριτικό τρόπο, πως μπορείς να της προσφέρεις ό,τι της λείπει. Ό,τι έχει ανάγκη, και η ίδια να μην αισθάνεται ένοχη, και άπιστη, όχι κλέφτρα συζύγου άλλης.
Τρεις νύχτες η Λένα σκεπτόταν τον Κλήμη, την ανοικτή του πρόσκληση να ξαπλώσει μαζί του. Την επομένη του τηλεφώνησε.
Διαβαστε ακομα: