… Με τον τζόγο κάνεις στον εαυτό σου μια προσφορά. Ένα δώρο. Είναι μια ευκαιρία να βιώσεις τον πυρετό του παιχνιδιού. Και, βέβαια, θα πληρώσεις γι’ αυτό. Κάθε δώρο έχει το κόστος του, ακόμα και για πάρτη σου. Τίποτα δεν είναι τζάμπα. Δεν το συζητάμε πως στο τζόγο. σε κάθε στοίχημα, οικονομικά αποκλείεται να βγεις κερδισμένος.
Αν αισθάνεσαι ότι το παιχνίδι, η κάθε τζογαδόρικη αναμέτρηση, δεν σε φτιάχνει, δεν είναι η πολυτέλεια που λέγαμε, ρε παιδί μου, ε, τότε πήγαινε στο μπαρ του μαγαζιού. Παράγγειλε το ποτό σου. Χαλαρά. Δύο – τρεις σταγόνες, όχι περισσότερο. Ψύχραιμα.
Κι αν δεν σου γουστάρει το ποτό, έχε το μάτι σου σε καμιά σκόρπια γκόμενα. Αν δεν είσαι χαλασμένος από κέφια επειδή προς το παρόν είσαι μέσα, χαμένος. Όλο και κάτι θα ψαρέψεις. Κάποιοι τζογαδόροι συνοδεύονται από γυναίκα, άλλα δεν της δίνουν σημασία.
Έτσι που λες. Μην το ξεκινήσεις για δώρο στον εαυτό σου και βρεθείς… εκτός εαυτού. Μπες στο παιχνίδι με καλή διάθεση, με ευχάριστες εικόνες στο μυαλό. Γκόμενες, τα παιδιά σου, τη συνάντηση που έχεις αύριο για να κλείσεις μια δουλειά. Κι όταν δεν σε θέλει, δεν σε πάει δεν το συνεχίζεις ή άλλαξε ταχύτητα. Κατέβασε στροφές, μέχρι να σου γυρίσει η ρέντα.
Διαβαστε ακομα: