“Έτσι θα εξαφανίσετε το ανεπιθύμητο τατουάζ”. Έτσι το γράφουν. Λανθασμένα, βέβαια. Η σωστή διατύπωση είναι η εξής: Πως να διορθώσετε τη μαλακία που είχατε διαπράξει στο σώμα σας.

Μην παρεξηγηθώ. Είμαι άνθρωπος του καιρού μου. Μοντέρνος. Σύγχρονος. Θεωρώ ότι πράγματι η μόδα σε κάποιες περιπτώσεις υπηρετεί ουσία ζωής. Απλότητα ζωής, πιο σωστά. Κάνει το άτομο πιο ελεύθερο, φτύνει πρακτικές και συμπεριφορές παλαιομοδίτικες και πραγματικά ξεπερασμένες.

Αφού, λοιπόν, ”απολογήθηκα”, αφού δήλωσα άνθρωπος της εποχής μου, λέω καπάκι και το άλλο. Αισθάνομαι συχαμάρα με τον χάλια που έχει επάνω του ένα κάρο τατουάζ. Και τον θεωρώ άτομο της πλάκας τον χάλια διότι δεν γνωρίζει πως προκαλεί την αποστροφή, την αηδία με τα τατουάζ στα χέρια, στα πόδια, στην πλάτη.

Το τατουάζ δεν “δείχνεται”. Δεν προβάλλεται. Το τατουάζ είναι υπόθεση προσωπική. Μια ανάγκη και την κρατά ο άλλος προσωπικά, σε ιδιωτικότητα. Και το τατουάζ χαρακτηρίζεται από λιτότητα. Από σεμνότητα. Λειτουργεί ίσως και ως κωδικός επικοινωνίας με τον εαυτό σου ή με πρόσωπα του απόλυτα κλειστού κύκλου σου.