Βγήκα από το νοσοκομείο άλλος άνθρωπος… Επισκέφτηκα φίλο ασθενή βαρειά και πριν ακόμα απομακρυνθώ από το κτήριο του νοσοκομείου ένοιωσα ηλίθιος. Και περιχαρής μαζί. Επειδή ήμουν υγιής εγώ… Όχι απλά ζωντανός, αλλά χωρίς το παραμικρό πρόβλημα υγείας….
… Και σκεπτόμουν πόσο βλάκες είμαστε οι άνθρωποι που ζούμε ξοδεύοντας χρόνο και ενέργεια σε πράγματα ανούσια. Να θυμώσουμε, να πλακωθούμε με τον φίλο, με τον γείτονα, με την γυναίκα μας…
Ο φίλος που επισκέφτηκα στο νοσοκομείο είναι καρκινοπαθής και αφού τον εγχείρησαν για να τον καθαρίσουν, του παρουσιάστηκε καρδιακή ανεπάρκεια, με συνέπεια να τον ξαναβάλουν χειρουργείο προκειμένου να του τοποθετήσουν stend. Γλύτωσε διότι βρισκόταν μέσα στο νοσοκομεία και έτσι τον πρόλαβαν.
Πας νεκροταφείο. Κηδεία δικού σου ανθρώπου, φίλου ή συγγενή, άσχετο αυτό. Και τότε έχεις πιο έντονη την αίσθηση της ύπαρξης του θανάτου. Του τέλους. Του χωρίς επιστροφή ταξιδιού. Ούτε ένας δεν έχει επιστρέψει.
Διαβαστε ακομα: