Με το σχόλιο αυτό, πάντως, γύρισε η μνήμη μου πολλά χρόνια πίσω, (ακόμα πληρώναμε με δραχμές) στα έδρανα των δικηγόρων του Β’ Τριμελούς στα δικαστήρια της Σκουζέ, στον Πειραιά. Τέτοια εποχή ήταν, καλοκαίρι θυμάμαι και είχε σαραντάρα έξω – τα air condition δούλευαν, δεν δούλευαν, τίγκα από κόσμο η αίθουσα, ο ιδρώτας να τρέχει νερό, οπότε σκάει με αργά και βαριά βήματα ευτραφής τις νεαρός συνάδελφος, γνωστός για το εκκεντρικό του ντύσιμο, αλλά εκείνη την ημέρα με την εμφάνιση της ζωής του: Κολλημένο τέζα πίσω, λαδωμένο, γυαλισμένο μαύρο μαλλί, δύο πήχες παχιό κατάμαυρο μουστάκι, ΚΑΤΑΣΠΡΟ γυαλιστερό κουστούμι (90% βισκόζη), άσπρη γραβάτα, άσπρα σκαρπίνια και άσπρες κάλτσες (προσοχή στη μονοχρωμία) και λύκρα ΚΑΤΑΚΟΚΚΙΝΗ ποσεδάρα στο σακάκι, η μισή να κρέμεται απ’ έξω.
Αποσβολώνεται το κοινό, κοιτάζω κι εγώ μαγεμένος το θέαμα και προσπαθώ μάταια να αντιστοιχήσω την εικόνα με οποιαδήποτε σχετική ή παρόμοια είχα στο λογισμικό μου εκείνη την ώρα, όταν η εξ ευωνύμων καθήμενη συνάδελφος, εξ Κατούνας Αιτωλοακαρνανίας ορμώμενη, γέννημα θρέμμα επαρχία Ξηρομέρου (άριστη γνώστης από τα τοιαύτα – καλή της ώρα όπου είναι) πετάει το αμίμητο: «Γιατί ντύθηκε αυτός πρωινιάτικα κλαρινογαμπρός;».
Διατάζει, που λέτε, ο Πρόεδρος να με μεταφέρουν οι αστυνομικοί εκτός αιθούσης από τα πατώματα που είχα πέσει από τα γέλια, έρχονται δύο παιδιά, με σηκώνουν και την ώρα που με βγάζουν έξω βρίσκω την ανάσα μου και τους λέω για τον κλαρινογαμπρό. Τους πιάνουνε κι αυτούς τα γέλια, γίνεται καλαμπαλίκι, τσαντίζεται ο Πρόεδρος, μας βάζει τις φωνές και διακόπτει για 10’ την συνεδρίαση.
Άφησε εποχή εκείνη η εμφάνιση, δυστυχώς δεν υπήρχαν τα σωστά κινητά να την απαθανατίσουν, θα είχε γίνει το viral της δεκαετίας, ανώτερο και από τον Μάτσιο – αντιπρόεδρο του Εδεσσαϊκού.
Και μίαν ετέρα φορά, βρίσκομαι με πελάτη σε πανηγύρι σε χωριό της επαρχίας Άρτης και ακούω το κλαρίνο του Πετρολούκα, οπότε απάνω στο καλύτερο σκάει τοπικός τις βαλκάνιος βοεβόδας, πατημένα εξήντα, με την συνοδεία του ξοπίσω και κατευθύνεται με slow motion κίνηση προς το reserve γι’ αυτόν πρώτο τραπέζι πίστα, πίσσα κατράμι μαλλί και μουστάκι-ποντικοουρά, βαμμένα αμφότερα με βερνίκι CAMEL για τα παπούτσια και ασημί γυαλιστερό outfit (κουστούμι, πουκάμισο, γραβάτα μέχρι κάλτσα και σκαρπίνι – δώστε πολύ βάση στη μονοχρωμία σας λέω- ΟΛΑ ασημί), εκτός από δαχτυλίδι, ρολόι, μπρασελέ και τις ΛΙΡΕΣ που έριχνε στην ορχήστρα, που ήταν από ατόφιο ΧΡΥΣΟ. Ραψωδία από ασήμι και χρυσάφι. Δεν περιγράφω άλλο.
Αυτοί μάλιστα, ήταν κανονικοί κλαρινογαμπροί της Ευτυχίας. Αλλά και ο Βαρουφάκης ; Ένσταση κε Πρόεδρε.
Τώρα, εν προκειμένω, μετά μεγίστης βίας συγκρατιέμαι να δώσω δικούς μου χαρακτηρισμούς στον Γιάνη με ένα ν. Μένω σε έναν μόνο, που έκαναν οι άγγλοι δημοσιογράφοι, όταν έσκασε με το πουκάμισό ανοιχτό και έξω από το παντελόνι και τον γιακά του σακακιού σηκωμένο στην πρώτη του (και τελευταία) επίσκεψη στην Downing Street, όπου τον είχανε πει ότι έμοιαζε με προαγωγό (pimp).
Εύστοχοι οι αγγλοσάξονες. Τω όντι προαγωγός. Αφού έβγαλε και μία ολόκληρη χώρα στο κλαρί το καλοκαίρι του 2015. Όχι, παίζουμε.
Διαβαστε ακομα:
Ο ΓΚΑΛΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΑΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΙΚΗΣ ΜΑΖΙ