Δικαστές και ένορκοι αποφάσισαν. Ένοχος ο σκηνοθέτης Δημήτρης Λιγνάδης, για δυο βιασμούς. Το νούμερο 2 αφορά δυο περιπτώσεις διαφορετικές, όχι δυο στον αριθμό βιασμούς. Στις άλλες δυο περιπτώσεις, δηλαδή για το βιασμό ή τους βιασμούς σε δυο άλλους ανήλικους ο καλλιτέχνης δεν τιμωρείται. Απαλλάσσεται. Αθώος; Όχι ακριβώς. Καθάρισε λόγω αμφιβολιών. Το δικαστήριο δεν ήταν σίγουρο αν πράγματι ισχύουν οι καταγγελίες των δυο συγκεκριμένων, ανήλικων όταν βρέθηκαν στο δρόμο του Λιγνάδη.

Τόσα χρόνια να τιμωρηθεί πρότεινε ο εισαγγελέας, τόσα χρόνια αποφάσισε το δικαστήριο και, τελικά, κατέληξαν τόσα για το Νο Α και τόσα για το Νο Β βιασμό, όλα μαζί στη σούμα στα δώδεκα χρόνια στη φυλακή.

Ο ίδιος ο 58χρονος κατηγορούμενος επέμενε στην αθωότητα του. Δεν είμαι βιαστής, δεν βίασα κανέναν. Όχι είσαι βιαστής, αποφάσισε το δικαστήριο. Αυτή είναι η υπόθεση, η οποία βέβαια δεν τελειώνει εδώ. Κάτι τέτοιες ιστορίες ξεκινάνε να γράφουν πολύ πριν τη δίκη και συνεχίζονται μετά τη δίκη.

Το πιο σημαντικό στοιχείο, γι΄αυτούς που βλέπουν τα πράγματα πρακτικά, αλλά και ουσιαστικά, είναι πως η δουλειά κράτησε μισό χρόνο. Λέω για τη δίκη, όχι τα παραλειπόμενα που μόνο δεν αξίζουν να… παραλειφθούν. Να τα βάλουμε στην άκρη, να τα ξεχάσουμε. Κάποιος, λοιπόν, βιάζει δυο ανήλικους και ταλαιπωρείται η κοινωνία με τα όργανα της, δικαιοσύνη, ΜΜΕ, αστυνομία και σία, για έξι μήνες, αρχικά. Θα ακολουθήσει το κανονικό γεύμα, μετά το δείπνο και έπεται συνέχεια.