Με τον πόλεμο βαράει η φτώχεια. Και να σώσει κανείς το σπίτι του, να μην καταλήξει σε νοσοκομείο, ανίκανος να πολεμήσει και να εργαστεί, το τέρας της φτώχειας θα αρχίσει να δείχνει το φρικτό της πρόσωπο. Αντιληπτό και στον βλάκα, και στον ηλίθιο, ότι όσο συνεχίζεται ο πόλεμος ο εφιάλτης της φτώχειας όλο και θα κυκλώνει τον κοσμάκη.
Εδώ μια πανδημία πήγε να μας διαλύσει. Δεν μας διέλυσε, όμως. Επειδή δεν σταματήσαμε να εργαζόμαστε. Να παράγουμε. Να πουλάμε και να αγοράζουμε. Να κρατιέται σε κάποιο άλφα βαθμό η κινητικότητα της οικονομίας.
Όταν ο εχθρός σε βάζει στο σημάδι και σε κοπανάει από το πρωί μέχρι το βράδυ και από τα χαράματα μέχρι τα επόμενα χαράματα, τι κάνεις; Κρύβεσαι στα καταφύγια. Δεν πας στο γραφείο, ούτε στο εργοστάσιο και στο χωράφι. Κι αν δεν δουλεύεις, δεν θα φας. Θα φας τα έτοιμα. Ποια έτοιμα; Τα χρήματα που κάθε μέρα θα χάνουν την αγοραστική τους αξία. Επειδή θα ανεβαίνουν οι τιμές των προϊόντων.
Ήδη, ο Πούτιν πήγε πίσω την ουκρανική οικονομία. Δεν ήταν αυτός ο στόχος του. Να, όμως, που τα κατάφερε. Και αν συνεχιστεί ο πόλεμος οι Ουκρανοί θα πεινάσουν περισσότερο. Αυτό θα προκύψει, κι ας μην είναι αυτός ο στόχος του εισβολέα.
Ο πόλεμος παίρνει τα λεφτά του κοσμάκη από την τσέπη. Μόνο όταν τελειώσει το πάρτη, θα αρχίσει η κονόμα. Η πολύ χοντρή κονόμα από κάποιους που είναι κιόλας πανέτοιμοι να ξεκινήσουν τις μεγάλες μπίζνες προκειμένου να αναστηθεί, να αναγεννηθεί η Ουκρανία.
Διαβαστε ακομα: