Τα τσιγάρα και τα ποτά είναι τα πρώτα που θα… πληρώσουν αν χρειαστεί χρήματα το κράτος από φόρους. Έτσι συμβαίνει πάντα. Κι έτσι θα συμβαίνει. Γιατί;
Κατ’ αρχάς. Δουλειά του κράτους είναι να βάζει φόρους. Και επειδή κονομάει μόνο από φόρους και δεν είναι μαφία, φροντίζει οι φόροι να χαρακτηρίζονται από καθεστώς δικαίου. Παραμύθια. Όλοι οι φόροι είναι άδικοι. Δεν υπάρχουν… δίκαιοι φόροι και άδικοι. Μ’ άλλα λόγια ο καθένας νομιμοποιείται ηθικά και επιχειρηματολογικά να υποστηρίξει ότι ο τάδε φόρος είναι άδικος, περιττός, αντιλαϊκός.
Από που τα παίρνει το κράτος; Από εκεί που μπορεί. Στα σίγουρα παίζει το κράτος, σχετικά με τη φορολογία. Για να δικαιολογήσει την υπερφορολόγηση στο τσιγάρο ο Άδωνις Γεωργιάδης, υπουργός στην κυβέρνηση Σαμαρά, είχε πει την εξής παπαριά; ”Θα φορολογήσουμε περισσότερο αυτούς που επιβαρύνουν το ασφαλιστικό σύστημα”.
Ο καπνιστής, όμως, δεν ενεργεί τόσο σε βάρος του ασφαλιστικού συστήματος, όσο ενάντια της υγείας του. Του εαυτού του, δηλαδή. Κερδίζει το ασφαλιστικό ταμείο από τον καπνιστή διότι αυτός θα πεθάνει ενωρίτερα κι έτσι δεν θα επιβαρύνει το ίδιο με τον μη καπνιστή το ταμείο του.
Το άλλο. Το κράτος κονομάει από τον καπνιστή. Και από πάνω τον ξεσκίζει στη φορολογία με το που ανάβει το τσιγάρο, πριν το βάλει ακόμα στο στόμα. Καραμπινάτο φασιστικό μέτρο είναι να βάλουν κι άλλο καπέλο στα τσιγάρα. Μιλάει ο αποδυτηριάκιας ο μέγιστος ανά την υφήλιο αντικαπνιστής, Κρίνουμε πολιτικές αποφάσεις δήθεν δημοκρατικών κυβερνήσεων με συμπεριφορά χολερική, που ταιριάζει σε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Γκαγκστερισμός είναι, όχι κοινωνική πολιτική να τα παίρνουν νταηλήδικα από τον καπνιστή
Η φορολόγηση έχει την έννοια της ανταπόδοσης. Το κράτος τα παίρνει, και πολύ καλά κάνει, από τους πολίτες για να τους τα επιστρέψει. Όχι φασιστικά να τα αρπάζει από κάποιους για να τα δώσει σ’ άλλους. Αν το κράτος θέλει να πουλήσει ηθική, να κυνηγήσει το τσιγάρο, τότε ας κάνει ιδιώνυμο αδίκημα το καπνίζειν και σ’ αυτό θα βρει σύμφωνους όσους υποφέρουν από τους καπνιστές. Άλλο αυτό.
Διαβαστε ακομα: