Παντρεύεται και χωρίζει. Κατανοητό. Έχει μια λογική το διαζύγιο. Αυτό που είναι παράλογο είναι ο γάμος. Κι αν πέφτει βαρύ να το πούμε παράλογο, ας το ελαφρύνουμε το πράμα. Δεν είναι συνειδητή η απόφαση να επιλέξει κανείς το… άγνωστο. Αυτό που δεν έχει βιώσει στο παρελθόν. Και. μάλιστα, όταν γνωρίζει πως οι μισοί γάμοι καταλήγουν στο διαζύγιο. Αυτό δεν είναι το χειρότερο.
Χωρίζουν σαν εχθροί. Με μπινελήκια εκατέρωθεν. Και διαφορές στα οικονομικά, και τραυματισμοί ψυχολογικοί στα παιδιά τους. Αν όχι αυτά, αν όχι χωρισμός, κάνουν το κορόιδο, να το πω αλλοιώς συμβιβάζονται. Σε τι; Να ανέχεται ο ένας τον άλλον.
Μη μου πει κανένας ότι το είχαν στο πρόγραμμα έναν γάμο αποτυχημένο. Όχι, βέβαια. Να, γιατί λέμε πως δεν έχει λογική ο γάμος. Πως δεν προέρχεται από συνειδητή απόσταση. Πως το ζευγάρι θα ζήσει καταστάσεις που τις είχε γνωρίσει μόνο στο σινεμά.
Λογική και σκεπτικισμό έχει μόνο το διαζύγιο. Δεν τα περνάω καλά, δεν είναι έτσι όπως τα περίμενα, παίρνω το καπελάκι μου κι άντε γεια. Να, όμως, που ο κόσμος παντρεύεται. Μόνον; Και ξαναπαντρεύεται. Φοβέρα πράγματα. Χωρίζει και ξανά την κάνει με άλλη γυναίκα. Τρελό!
Όταν δεν χώρισε με την προηγούμενη διότι εκείνη έφταιγε, αλλά ο ίδιος. Αν όχι ο ίδιος, ίσως του έφταιγε ο… γάμος!
Το άλλο; Υπάρχουν περιπτώσεις ζευγαριών που χωρίζουν, δηλαδή που φτάνουν σε λογική απόφαση, και… ξαναπαντρεύονται. Δεν βρίσκεις άκρη. Σαν εκείνον που αλλάζει θρησκεία. Φεύγει π.χ. από τον χριστιανισμό και κάνει μεταγραφή στον βουδισμό ή τον μουσουλμανισμό. Από τον εβραϊσμό στον χριστιανισμό. Κουφό. Εντελώς.
Ο Γάλλος χορογράφος Μπεντζαμέν Μυλεπιέ. παντρεύτηκε την Εβραία οσκαρική ηθοποιό Ναταλί Πόρτμαν (φώτο) και ασπάστηκε τον εβραϊσμό. Λες και η μια θρησκεία είναι διαφορετική από άλλη. Όλες οι θρησκείες είναι καλές και κάνουν στον πιστό την ίδια δουλειά.
Αν, δηλαδή, παντρευόταν ινδουίστρια θα ασπαζόταν τον ινδουϊσμό; Τρέχα γύρευε τι ζόρι τραβάει ο καθένας. Για να επικοινωνεί ο ένας με τον αλλον, πνευματικά και σωματικά, έχουν ανάγκη να είναι συντρόφια και θρησκευτικά. Ακατανόητο.
Διαβαστε ακομα: