Μιλάει ο δάσκαλος του νηπιαγωγείου. Μια φορά κι έναν καιρό, πριν 50-60 χρόνια, με μια βέργα στο χέρι, που την κρατούσε ως δείκτη, όχι για να φοβερίζει και να δέρνει τα πιτσιρίκια, τους έκανε μάθημα στον μαυροπίνακα.

– Παιδιά, αυτό είναι ένα βουνό… Κι αυτό είναι ένα δάσος. Να, και μια λίμνη, μια ζούγκλα, ένα δελφίνι, μια αρκούδα, ένα πεύκο…

Μεγάλωσαν τα παιδιά του νηπιαγωγείου και μετά από 20 χρόνια περίπου συνάντησαν τον δάσκαλο πάλι μπροστά τους, πάλι μπροστά σε μαυροπίνακα, όμως σαν καθηγητή του πανεπιστημίου.

– Παιδιά, σήμερα το μάθημά μας είναι τι έχει εξαφανιστεί από τη γη… Να, εδώ ήταν κάποτε ένα ποτάμι, βλέπουμε τα ίχνη του, είναι πια ένα πρώην ποτάμι. Αυτή παραπέρα είναι μία πρώην πεδιάδα. Κι εδώ, που σας δείχνω, κάποτε ήταν ένα γεμάτο ζωή δάσος… Σήμερα είναι ένα τέως δάσος.

Αμολύθηκε στον ανοιχτό ωκεανό κι είναι άγνωστο προς τα πού θα κατευθυνθεί ένα τεράστιο παγόβουνο (φώτο) που αποκολλήθηκε από τις ακτές της Ανταρκτικής. Η ΝΑΣΑ μέσω δορυφόρου προς το παρόν παρακολουθεί το 33 χιλιομέτρων σε μήκος παγόβουνο, και πλάτος 20 χλμ., μέγεθος όσο το Λονδίνο.

Εκεί που βρίσκεται το παγόβουνο δεν κυκλοφορούν παπόρια, όμως κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα να μπουκάρει σε θάλασσα με ναυτική δραστηριότητα.

Η τελευταία τίγρης της Τασμανίας είναι το τελευταίο γνωστό ζώο που πέθανε σε συνθήκες αιχμαλωσίας το 1936. Μετά από 20 εκατομμύρια χρόνια διαβίωσης στον πλανήτη κηρύχθηκε οριστικά εξαφανισμένο το Λευκό Δελφίνι του ποταμού Γιανγκτζέ στην Κίνα.

Ένας Έλληνας κυνηγός πριν από 14 χρόνια με καραμπίνα σκότωσε στη λίμνη Κερκίνη μια νανόχηνα, το πιο σπάνιο είδος στον κόσμο. Ένας άλλος κυνηγός σκότωσε έναν ψαραετό της Γιάλοβας, μέσα στα όρια του καταφυγίου Άγριας Ζωής στον Έβρο, ένα σπάνιο προστατευόμενο αρπακτικό που για χρόνια ξεχειμώνιαζε στην περιοχή κι είχε εξελιχθεί σε “σύμβολό” της.

Είναι και οι κυνηγοί. Και οι ψαράδες με τα δίχτυα τους. Και βέβαια ο σύγχρονος τρόπος ζωής του ανθρώπου, που σακατεύει το φυσικό περιβάλλον.