Του αγίου Νικολάου σήμερα 6 Δεκεμβρίου, ημερομηνία του θανάτου του. Αν μπορείς να πεις θανατωμένο έναν άγιο. Πεθαίνουν μόνο οι μη αγιασμένοι. Κι αυτοί, όμως, έχουν την ελπίδα να ξαναζωντανέψουν με την Δευτέρα Παρουσία. Έχουν την ευκαιρία μιας δεύτερης παρουσίας στη γη. Κι αν γίνει αυτή η απίθανη επιστροφή, να βγουν από τους τάφους οι πεθαμένοι και όσοι ξεθάφτηκαν να βρουν τα κοκαλάκια τους, τότε θα… ορφανέψει η θρησκεία. Πρόβλημα. Τελειώνει το παραμύθι της Δευτέρας Παρουσίας. Εκτός κι αν σκάσουν μύτη προφήτες νέας φουρνιάς, οι οποίοι θα προβλέπουν Νο 2 Δευτέρα Παρουσία. Κι αυτό θα είναι δίκαιο. Οι αυριανοί νεκροί μη μείνουν χωρίς την ελπίδα επιστροφής.
Έχει τη σημασία του το γεγονός να γιορτάζεται η μνήμη των αγίων την ημερομηνία θανάτου τους, του γήϊνου θανάτου, όχι της γέννησης τους. Μια σοβαρή θρησκεία δεν παίζει με τη γέννηση, της πλάκας συμβάν είναι αυτό. Ο πελάτης, εννοώ τον πιστό, φοβάται το θάνατο, άρα με το τέλος της ζωής γίνεται παιχνίδι.
Λέμε για τον Νικόλαο, λόγω της ημέρας. Πλουσιόπαιδο ήταν, ορφάνεψε πιτσιρικάς και κονόμησε γερή μπάζα από κληρονομιά. Αυτός, όμως, ήταν της θρησκείας παιδί, όχι της οικονομίας. Τράβηξε, λοιπόν, για τα Ιεροσόλυμα, να προσευχηθεί στο πανάγιο Τάφο κι όταν επέστρεψε στο χωριό του έγινε ιερέας, αλλά σνόμπάρε γάμους και κηδείες.
Αποσύρθηκε σε μοναστήρι ο Νικόλαος, έγινε ηγούμενος. Έφθασε μέχρι αρχιεπίσκοπος, και πλακώθηκε να φτιάχνει νοσοκομεία, φιλανθρωπικά ιδρύματα. Να, γιατί τον έκαναν άγιο, διότι, μη το παραλείψουμε αυτό, ήταν και θαυματοποιός. Θαύματα, μάλιστα, έκανε τόσο ζωντανός, όσο κι όταν είχε πεθάνει, δηλαδή όταν είχε φύγει από τούτη τη ζωή, όμως εκείνος συνέχιζε να υπάρχει στην άλλη ζωή.
«Μυροβλητής» και ο άγιος Νικόλαος, μύρο ανάβλυζε το λείψανο του. Και, όπως είπαμε, επειδή θαυματουργούσε και από τον τάφο του, κάπου στη σημερινή Τουρκία, έκλεψαν τα κόκαλα του και τον έθαψαν στο Μπάρι της Ιταλίας. Να κάνει θαύματα και εκτός έδρας.
Προστάτης των ναυτικών και των λιμενικών ο άγιος Νικόλαος, σύμφωνα με την Εκκλησία, η οποία βέβαια δεν αναφέρει το άλλο. Ποιο; Ότι και οι πειρατές, παιδιά της θάλασσας κι αυτοί, επειδή το ψωμί τους το βγάζουν από τη θάλασσα, έχουν προστάτη άγιο τον Νικόλαο. Προστάτη στην πειρατεία. Και επειδή τους προστάτευε πολλοί πειρατές έκτιζαν στο όνομα και τη χάρη του εκκλησίες και ξωκλήσια.