Από την πρώτη κιόλας μέρα που τον κάνανε Πάπα της Ρώμης ο Φραγκίσκος εμφανίζει την εικόνα ενός απλού ανθρώπου ο οποίος πάσχει για τις αμαρτίες του κοσμάκη. Ρε, τον φουκαρά. Αντί να απολαμβάνει τις ανέσεις και την εξουσία του παπικού θρόνου,αυτός δείχνει πως έχει πάρει πολύ σοβαρά το ρόλο του. 

Ρόλος είναι κι αυτός του Πάπα της Ρώμης. Δεν είναι σε θέση να αλλάξει τον κόσμο ο υποτιθέμενος πιο κοντά άνθρωπος στον Θεό. Κανένας άλλος στη γη δεν δικαιούται να συνομιλεί απ’ ευθείας με τον μεγαλοδύναμο. Αυτό το προνόμιο το έχει ο αρχηγός του ισχυρώτερου θρησκευτικού δόγματος. Της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. 

Περίεργο. Να ξέρει ο Φραγκίσκος τι θέλει ο ύψιστος, να έχει τη δύναμη -πνευματική και οικονομική -το Βατικανό, κι όμως οι πόλεμοι συνεχίζονται, οι πρόσφυγες δεν σταματούν να ξεριζώνονται, η πείνα και οι αρρώστιες θερίζουν τον μισό πληθυσμό του πλανήτη, τα ναρκωτικά κάνουν θραύση. Και ο 85χρονος Αργεντινός ιησουίτης είναι ο ”Πάπας των φτωχών”. Με τα λόγια.

Δεν λέω ότι υποκρίνεται το παπάκι. Αυτό το ανθρωπάκι. Ας δεχθώ ότι εδώ και οκτώ χρόνια με ειλικρίνεια μιλάει και πάσχει για τους φτωχούς, για τους ομοφυλόφιλους, για την καταπολέμηση του ρατσισμού, για την προστασία του περιβάλλοντος. Ρε, πλάκα κάνουμε; Δεν υπάρχει αποτέλεσμα. Άρα, ο 266ος πάπας και να πιστεύει στην… αποστολή του, στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο αυτά που κάνει πάρα… show. Σκέτο show.