Ναρκωτικά. Πολλά τα φράγκα. Όπλα. Ακόμα μεγαλύτερος ο τζίρος. Πορνεία. Χάνει η μάνα την κόρη της και την αδελφή και την ανηψιά και την βαπτισημιά της. Λεφτά ατέλειωτα, και σίγουρα. Γιατί; Το ρωτάς;
Όσο υπάρχει ζήτηση, το πρότζεκτ θα μπει στην κοινωνία, νόμιμα και παράνομα, διακριτικά και νταηλήδικα. Και μέχρο να το νομιμοποιήσει το κράτος, για να μη διαφεύγουν έσοδα από το δημόσιο ταμείο, η δουλειά δεν ελέγχεται. Γιατί; Επειδή η κονόμα πειρατική και διεθνής οργανώνεται από άτομα πιο υπεράνω από αστυνομίες, διεθνείς και ντόπιες και νόμους και δικαιοσύνες.
Από την αρχαιότητα η πορνεία στην πολύ πεζοδρομιακή και στη πολύ κυριλάτη εκδοχή της ήταν εκτός νόμου. Ή κλείνανε τα μάτια οι αρχές ή είχαν στο κυνήγι την πουτανιά. Μόλις πριν 80 χρόνια από καταβολής για πρώτη φορά ένα κράτος, κι αυτό ήταν η Ελβετία βέβαια, μάλιστα στη διάρκεια του Β΄παγκοσμίου πολέμου, προχώρησε στην αναγνώριση της πόρνης ως εργαζόμενης.
Σήμερα. Ακόμα και στην Ευρώπη, που υποτίθεται έχει κοινές ντιρεκτίβες σε βασικά θέματα, κοινωνικά και οικονομικά, στο κεφάλαιο Πορνεία το έργο παίζει διαφορετικά από χώρα σε χώρα. Ούτε μια δεν ακολουθεί το μοντέλο μιας άλλης.
Δύσκολα πράγματα να κουλαντριστεί το πράμα. Επειδή σ’ όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες το επάγγελμα ασκείται και από ξένες γυναίκες. Οι οποίες δεν έχουν όλες αποφασίσει οι ίδιες να κάνουν σπονδές στην Αφροδίτη, αλλά υποχρεώνονται από συμμορίες.