Στη φυλακή υπάρχουν διάφορων λογιών κακοποιοί, δεν είναι όλοι της ίδιας φάρας. Κάποιοι, που δεν γεννήθηκαν εγκληματίες, βρέθηκαν πίσω από το κάγκελο από μαλακία τους, από ατυχία, τέλος πάντων γιατί έπεσαν στην στραβή, όχι πώς δεν έφταιξαν και οι ίδιοι.
Είναι «μέσα» και οι δευτεράτζες, τίποτα κλεφτρόνια, πρεζόνια, λαμόγια που την ψάχνουν στο πονηρό και κάποιοα στιγμή τους τσιμπάνε. Από την άλλη, είναι και ο αφρός του υπόκοσμου, οι σκληροί, οι αδίστακτοι, φονιάδες, μαχαιροβγάλτες και σλια, που δεν τους κάνει ζάφτι ούτε η φυλακή. Δεν τη σηκώνει ο οργανισμός τους, γι’ αυτό το μόνο που σκέπτονται είναι πως θα την κοπανήσουν.
Το Αλκατράζ της Ελλάδος. Η απόλυτη φυλακή. Κάστρο κανονικό. Το Γεντί Κουλέ, κατάστημα για θανατοποινίτες. Για βαρυποινίτες. Και, κάποια χρόνια, για πολιτικούς κρατούμενους, εχθρούς επικίνδυνους του καθεστώτος.
Επτά φρούρια σε υψώματα, στα τούρκικα Γεντί Κούλε. Στα βουλγάρικα Σέντεμ Κούλα. Βαρβαρικές λαλιές. Στα ελληνικά Επταπύργιον. Επτά Πύργοι. Ρεμπέτες και αλάνια έβαζαν στο στόμα τους τραγούδια που έκαναν γνωστό στο Γεντί Κουλέ της Θεσσαλονίκης.
Από το πολύ σεκλέτι
Το ‘ριξα στο ναργιλέ.
Του 1934 το άσμα. Τι, όμως, να σου πει το απολιτίκ και το φουμαρισμένο, το χασικλήδικο τραγούδι; Όχι, βέβαια, την αλήθεια για το κτιριακό συγκρότημα που σηκώθηκε από την εποχή των Παλαιολόγων του Βυζάντιου, και σκοπό είχε να φυλακτεί ο κοσμάκης από τυχόν εχθρικά μπούκα. Φυλακές έγιναν το 1890 μέχρι το 1989 που μεταφέρθηκαν στα Διάβατα.
Σα σήμερα, μήνα Αύγουστο, το 1915, τριάντα κρατούμενοι, κατηγορίας πτερού, των ελαφρών παραπτωμάτων, έστειλαν επιστολή στον τότε μητροπολίτη Θεσσαλονίκης να παρέμβει. Να μην τους έχουν στα ίδια κελιά με ισοβίτες, με χασικλήδες, με φυλακισμένους του σχοινιού και του παλουκιού.
Στο κολαστήριο του Γεντί Κουλέ φυλακίστηκαν πολιτικοί κρατούμενοι επί δικτατορίας Μεταξά, αλλά και Παπαδόπουλου. Κοντά στα 300 μέτρα παραπέρα ήταν χώρος εκτελέσεων, και από Έλληνες και από τους Γερμανούς στην κατοχή.
«Γεντί Κουλέ» λένε και το γίπεδο του ΟΦΗ ή αλλιώς ”Θόδωρος Βαρδινογιάννη”.
Διαβαστε ακομα: