Γιατί, όμως, πετάγονται και αμολάνε τη ”γνώμη”, τη… γνώση τους και οι ανίδεοι; Οι μη έχοντες ιδέα στο συγκεκριμένο επιστημονικό αντικείμενο; Επειδή είναι της πλάκας ο πολύς κόσμος. Και από κοντά της πλάκας είναι και τα μμε. Που δεν βγαίνουν να ρίξουν ξύλο. Να τους κλείσουν το στόμα. ”Μη μιλάς, δεν σε ρώτησε κανείς, δεν ξέρεις τι σου γίνεται… ”.
Προχθές διάβασα στα Νέα τι λέει ο κύριος Γιώργος Παυλάκης. Είναι ιατρός και ερευνητής στο αμερικάνικο Εθνικό Ινστιτούτο κατά του καρκίνου. Στέκομαι σε μια ατάκα του αξιοσέβαστου επιστήμονα: ”Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τον ιό”. Τι είπε ο άνθρωπος; Τεράστια κουβέντα είπε. Την πιο σπουδαία συμβουλή μας δίνει.
Κάποιοι βρήκαν γήπεδο και πουλάνε την τρέλα τους. Αυτό λέω με τα λίγα γράμματα ζωής που έχω μάθει. Λένε για να προκαλέσουν αντιπαλότητα. Δεν λένε για να διαφωτίσουν. Το ψώνιο τους είναι αυτό. Αντί να τους πάρουν με βρεγμένες βέργες και να τους βαράνε στα πλευρά μέχρι να το βουλώσουν, τους παραχωρούν βήμα, τους αντιμετωπίζουν σοβαρά. Κι έτσι επιδοτείται ο διχασμός.
Να μάθουμε να ζούμε με τον ιό. Αυτό είναι. Το σοφό. Απίθανο, όμως. Πώς να μάθει κάποιος οτιδήποτε, όταν δεν γουστάρει να μάθει οτιδήποτε.
Διαβαστε ακομα: