Η απολογία του Πέτρου Φιλιππίδη με πήγε 40 και 45 χρόνια πίσω. Και στο ποδόσφαιρο. Τι θέλω να πω; Κατ΄αρχήν ότι δεν είμαι εγώ που θα κρίνω αν είναι μούσια ή όχι όσα ισχυρίστηκε, πριν προφυλακιστεί, ο πασίγνωστος και ταλαντούχος ηθοποιός. Και θεατρικός επιχειρηματίας.
Ο Φιλιππίδης είπε ότι είναι ψευδείς οι καταγγελίες συναδέλφων γυναικών ηθοποιών που τον κατηγορούν πως πριν 10 και 15 χρόνια τις υποχρέωσε να συνουσιαστούν μαζί του. Ότι εκείνες τον έκαναν κέφι, τον ενοχλούσαν και γενικά του την έπεφταν. Του τηλεφωνούσαν ακόμα κι όταν ήταν με την οικογένεια του σε καλοκαιρινές διακοπές. Στη φώτο ο Φιλιππίδης με την σύζυγο του.
Το καλοκαίρι του 1974 αποσύρεται η χούντα και με το έμπα της μεταπολίτευσης φτιάχνεται η ΔΑΕ, η Διοικούσα Ανακριτική Επιτροπή, ένα πενταμελές δικαστικό όργανο μόνο για τις υποθέσεις δωροδοκιών και μόνο για ποδόσφαιρο. Και πλακώνουν οι καταγγελίες η μια μετά την άλλη. Ακόμα και για πλησιάσματα σε ποδοσφαιριστές ομάδων τοπικών πρωταθλημάτων.
Όλοι οι κατηγορούμενοι, πρόεδροι ομάδος, έφοροι ποδοσφαίρου, προπονητές και σία αρνούνταν την κατηγορία από τη μια και από την άλλη κατέθεταν πως ο ποδοσφαιριστής ή ο διαιτητής ήταν αυτός που του ζητούσε χρήματα. Για να έχει μειωμένη απόδοση ή να σφυρίξει λαδιάρικα. Απίθανα πράγματα επικαλούνταν οι κατηγορούμενοι, μπέρδευαν πόρνες, γκαρσόνες, για να πείσουν ότι ήταν τα θύματα σκευωρίας.
Και άλλοι απαλλάσσονταν, άλλοι έτρωγαν την καμπάνα με συνεπεία η ομάδα να τιμωρηθεί με υποβιβασμό ή αφαίρεση βαθμών. Συνήθως ο δικαστής δεν μάσαγε τι έλεγαν οι κατηγορούμενοι, οι δικηγόροι τους, αλλά και οι βουλευτές και δήμαρχοι που τους υπερασπίζονταν.
Διαβαστε ακομα: