Ο πάπας της Ρώμης, αυτό το συμπαθητικό ανθρωπάκι μπήκε στο νοσοκομείο για ένα προσωπικό πρόβλημα υγείας. Αρρωσταίνουν και οι πάπες, άνθρωποι είναι κι αυτοί. Όταν ένοιωσε καλύτερα ο κύριος Φραγκίσκος βγήκε στο μπαλκόνι να δει τον κοσμάκη, που είχε μαζευτεί από κάτω. Τους ευχαρίστησε για τις προσευχές τους να γίνει καλά κι αυτός με τη σειρά του έδωσε τις ευλογίες του στους πιστούς. 

Τι θα πει ευλογία- όχι ευλογιά, που είναι άλλο πράμα. Αυτά είναι τα μαγικά της γλώσσας, της ελληνικής. Διαφορετικός τονισμός στην ίδια λέξη και έχεις διαφορετική έννοια. Εντελώς διαφορετική. 

Ο καλός ο λόγος είναι η ευλογία. Και αν πάμε στην εκκλησιαστική γλώσσα, κάτι πολύ περισσότερο από τον καλό λόγο σημαίνει η ευλογία. Είναι η ευχή, η επιθυμία να πάρει τη θεία χάρη αυτός στον οποίον απευθύνεται η ευλογία. Και η οποία θεία – δηλαδη του Θεού – χάρη ξεκινάει από το Τίμιο Ξύλο του Σταυρού, όπου κατά τας γραφάς θυσιάστηκε ο Χριστός. Μην το παρατραβήξουμε.

Γεννήθηκε απορία μου. Από τόσο μακριά, από τον δέκατο όροφο ”πιάνει” η ευλογία του πάπα; Μηπως την έκανε τζάμπα, δηλαδή. Για να είναι σίγουρος μήπως να περίμενε να βγει από το χόσπιταλ και να ευλογήσει τον κοσμάκη από μικρότερη απόσταση.

Ύστερα είναι και το άλλο. Σε τι οφελήθηκε ο πιστός που δέχθηκε την ευλογία του πάπα της Ρώμης; Ο πιστός που δεν πήγε κάτω από το μπαλκόνι του 10ου ορόφου και δεν έτυχε της παπικής ευλογίας, τι ακριβώς να έχασε.