Δευτέρα του Πάσχα και η παρέα είπε να κάνουμε το πρώτο μπάνιο. Ενωρίς είναι ακόμα, αρχές Μαίου, αλλά ποιος μας πιάνει. Τσουλήσαμε, λοιπόν, για τον Σχοινιά και πριν φθάσουμε στην παραλία πάθαμε την πλάκα μας. Κόσμος πολύς. Ο χαμός! Να μη βρίσκεις να παρκάρεις.
Δεν παίζεται ο Έλληνας. Δεν υπάρχει δεύτερος. Και με ανοικτές τις ταβέρνες όρμηξε για τη θάλασσα. Σιγά που θα κωλώσει.
Έτσι που λες. Οικογενειακός κόσμος. Ζευγάρια, παιδιά, σκυλιά, γιαγιάδες και παππούδες είχαν κάνει κατάληψη στην αμμουδιά. Ευχάριστο.
Το μπικίνι γιατί φοριέται; Για να δείχνει περισσότερη γυμνή σάρκα. Γιατί άλλο; Ακόμα και στην πλαζ, όπου το αρσενικό μάτι δεν ταράζεται στον πειρασμό. Άλλη η αίσθηση που προκαλεί το γυμνό σε κλειστό χώρο, άλλη εκεί που βρίσκονται δεκάδες γυναίκες με μαγιώ.
Όπως και να ‘χει το μπικίνι στη θάλασσα σε κάποιες κυρίες αποκαλύπτει όχι περισσότερο γυμνό, αλλά περισσότερο την ασχήμια του σώματος τους. Να φοράει μπικίνι εκείνη που διαθέτει κορμί, το καταλαβαίνεις. Να, που συμβαίνει το απίθανο. Με το μικροσκοπικό μαγιώ να επιδεικνύει η άλλη την ασχήμια της, τα πατσές της, τις δίπλες της, τα πάχη στα μπούτια της, την κυταρίτιδα της. Αντί να κρύβει, μάλλον να καλύπτει την… πληθωρικότητα της, αυτή κάνει τη… φιγούρα της με το μπικίνι.
Διαβαστε ακομα: