Είναι γύρω στα 20-22, δεν σπουδάζει, παιδί χωρισμένων γονιών, άνεργος και βρίσκεται οργανωμένος σε Σύνδεσμο Φιλάθλων. Ποια είναι η μοίρα του; Να κάνει ό,τι λέει ο οπλαρχηγός των χούλιγκαν, ο οποίος έχει επαφές με τα μεγάλα πρόσωπα της ομάδας. Και άμα λάχει μιλάει με δημοσιογράφους, με δημάρχους, βουλευτές και μπάτσους με σειρήτια.
Δεν γουστάρει το παιδί από γράμματα, και η φτιάξη του δεν του επιτρέπει να μπει στο λούκι μιας δουλειάς, να γίνει μάστορας, να τραβιέται στο μεροκάματο. Τη βρίσκει στους τραμπουκισμούς, να βρίζει στο γήπεδο τις μάνες των άλλων, να κάνει ντου σε στόχους εχθρικούς, όπου τον καλεί το συμφέρον της ομαδάρας.
Οι ultras της Παρτιζάν είναι κανονική εγκληματική οργάνωση. Με αρχηγό που ενεργεί σαν μαφιόζος σε κάθε βρωμοδουλειά. Γιατί, όχι; Όπλα έχουμε, τσαμπουκά διαθέτουμε, μέλη πειθαρχημένα και κάνουμε παιχνίδι με την άδεια της αστυνομίας. Την ανοχή της αστυνομίας. Κάποτε, όμως, έρχεται η ώρα να ξεκαθαρίσουν οι λογαριασμοί της νομιμότητας από τη μια και από την άλλη τα αποβράσματα της παρανομίας που φοράνε το σκούφο της τάδε ποδοσφαιρικής ομάδας.
Πολιτικοί και μπάτσοι σταματάνε να κάνουν το κορόιδο. Η εντολή άνωθεν είναι ”Τελειώστε τους, δεν τους χρειαζόμαστε άλλο, ζημιά μας κάνουν, τέρμα τα κολλητηλήκια”.
Το πράμα στην Σερβία είχε βρωμίσει τόσο που ακόμα και το όνομα του προέδρου της χώρας ακούστηκε, όχι αδικαιολόγητα, ότι ήταν μπλεγμένο χρόνια με την εγκληματική ασυδοσία των ultras. Τα παιδιά το είχαν παρατραβήξει, όπως πλέον αποδείχθηκε η οργάνωση φιλάθλων ανελάμβανε και συμβόλαια εξωποδοσφαιρικής δράσης. Γενικών καθηκόντων.
Αλεξάνταρ Βούτσιτς. Πρώην υπουργός, αρχηγός κόμματος, πρωθυπουργός από το 2014 και από το 2017 πρόεδρος της Σερβίας. Όλοι λένε στη Σερβία ότι ο 51χρονος Βούτσιτς έδωσε το πράσινο φως να μπαγλαρώσουν στη φυλακή τους ”νεκροθάφτες’, αυτό είναι το παρατσούκλι των οργανωμένων της Παρτιζάν Βελιγραδίου. Να ξεκαρφωθεί κι αυτός, ο Βούτσις για ό,τι τον συνέδεε μαζί τους από το παρελθόν.
Με την πτώση του καθεστώτος το 1989 σ’ όλη την ανατολική Ευρώπη, αναπτύχθηκε ο γκαγκστερισμός σε κάθε χώρα, μέχρι να αποφασίσουν οι πολιτικοί, μετά από απαίτηση της Ενωμένης Ευρώπης, να τσακίσουν τις μαφιόζικες ομάδες. Και στις αρχές της δεκαετίας του ’90 οι μαφιόζοι, συνήθως και ιδιοκτήτες ποδοσφαιρικών ομάδων, συνέχιζαν να έχουνλόγο στα ναρκωτικά, στην πορνεία, στο στοίχημα, στην εξαγωγή γυναικών στη δύση, αλλά και στα πολιτικά πράγματα κάθε χώρας. Τελικά, μετά το 2000 οι πολιτικοί καριέρας με τη δύναμη της νομιμότητας – την εξουσία δικαιοσύνης και αστυνομίας- κέρδισαν το στοίχημα σε βάρος των πρώην συνεταίρων τους και οι γκαγκστερ στην ανατολική Ευρώπη έγιναν περιθώριο.
Διαβαστε ακομα: