Ο σύζυγος κλασική περίπτωση κουραμπιέ. Πλουσιόπαιδο, με πτυχία και εργοστάσιο, παντρεύτηκε μια πονηρή πιτσιρίκα που δεν καθόταν καλά. Κάποτε θα γινόταν, τελικά συνέβη μάλλον ενωρίς, πριν καν συμπληρωθούν τρία χρόνια γάμου. Τσακωτή κάνανε το τσουλί στο κρεβάτι τσιτσιφιόγκου. Δεκαετία του ’60 στην Αθήνα το γεγονός, κι έχει σημασία η χρονολογία στην ιστορία μας.
Την επομένη κιόλας του κακού, της απιστίας στα πράσα, άτομα τρία στο σαλόνι του κουραμπιέ. Ο κερατάς σύζυγος, η νεαρά ένοχη και ο πεθερός της, στο επάγγελμα δικαστής. Μιλάει ο πατέρας του συζύγου:
– Να εξετάσουμε το πρόβλημα που παρουσιάστηκε και να δούμε οι τρεις μαζί πώς να διαχειριστούμε τη συνέχεια της ζωής σας, μετά το έγκλημα στο οποίο υπέπεσες…, λέει σε τόνο μάλλον φιλικό προς την νύφη του.
Η κοπέλλα ψιλοαιφνιδιάστηκε με την… καλοπιστία που δείχνει ο δικαστής, εισαγγελέας από τους πλέον σκληρούς. Και αμέσως ανάβει ο εξής διάλογος ανάμεσα στον γέρο και την τσούπρα, ενώ ο νεαρός σύζυγος το ΄χει ραμμένο, διότι παιχνίδι κάνει ο μπαμπάς.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δέχεσαι ότι έβλαψες τον άντρα σου;
ΝΥΦΗ: Ναι και μετανοώ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τότε, να αποφασίσω στην ποινή σε βάρος της κατηγορουμένης.
ΝΥΦΗ: Ποια ποινή; Δεν δέχομαι καμιά τιμωρία…
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σου κάνω τη χάρη να σε ρωτήσω, προτιμάς να σε δικάσω σύμφωνα με τη νομοθεσία της πολιτείας ή το δίκαιο της οικογενείας μας;
ΝΥΦΗ: Σας είπα. Αρνούμαι κάθε ποινή, διότι δεν φταίω μόνο εγώ για το στραβοπάτημα μου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Λυπάμαι, αλλά θα προχωρήσω στην εκτέλεση του καθήκοντος μου. Ο Ποινικός Κώδικας προβλέπει…
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Η κατηγορουμένη, λοιπόν, απ’ ό,τι συμπεραίνω προτιμά να δικαστεί αγνοώντας ο πρόεδρος της έδρας την κείμενη νομοθεσία. Καλώς! Ουδεμία αντίρρησις.
Ήδη ο πεθερός έχει βγάλει το πιστόλιον και με τη μια την έστειλε στην κόλαση. Το πτώμα της νύφης δεν βρέθηκε ποτέ.
Διαβαστε ακομα: