Η κυρία δασκάλα μετάνοιωσε. Την τσακώσανε με 13χρονο μαθητή σε πλήρες και ολοκληρωμένο το σεξουαλικό πακέτο, και η ίδια παραδέχθηκε πως παρεκτράπηκε. Αυτό είναι το θέμα; Ότι κατάλαβε το λάθος της να αντιμετωπίσει σαν κανονικό εραστή έναν πιτσιρικά τρεις φορές κάτω από την ηλικία της. Όχι, δεν είναι εκεί το θέμα.
Τι, άλλωστε, να πει η πεινασμένη σεξουαλικά; Και να μην συναισθάνεται το έγκλημα της να παραπλανήσει τον μικρό, όσο κι αν αυτός έδειχνε μεγαλύτερος σε ηλικία, δεν θα έλεγε ”Πολύ καλά έκανα, έτσι μου γούσταρε και δεν δίνω λογαριασμό σε κανέναν”. Αυτά δεν γίνονται. Αυτό που γίνεται είναι ο ένοχος να βάζει την ουρά στα σκέλια και να ζητάει επιείκεια.
Κατ’ αρχήν δεν κατηγορώ την κυρία. Δεν είναι εκεί το ζήτημα! Να πούμε ότι δεν επιτρέπεται ή καλώς συνουσιαζόταν με τον ανήλικο στον οποίο έκανε ιδιαίτερα μαθήματα. Το θέμα είναι άλλο. Είναι ότι υπάρχει πείνα. Αυτό είναι το θέμα που φωνάζει, που γκαρίζει στη σεξουαλική σχέση που γεννήθηκε και έγραψε για ένα διάστημα ανάμεσα σε άτομα τόσο μεγάλης ηλικιακής διαφοράς.
Δεν είναι μόνο η διαφορά των 26 χρόνων. Όχι, βέβαια. Είναι ότι η μια πλευρά είναι στα 13, κι αυτή είναι η πλευρά του… άντρα. Το αγόρι στα 13 είναι στην ηλικία του, ενώ η γυναίκα στα 13 είναι περισσότερο ώριμη σε σύγκριση με τον 13χρονο αγόρι.
Η πείνα. Η σεξουαλική πείνα. Αυτό είναι το πρόβλημα της γυναίκας που έφθασε να ζητήσει τη σεξουαλική τροφή από 13χρονο. Δεν αναφέρομαι συγκεκριμένα στη περίπτωση του εν λόγω ”ζευγαριού”, της δασκάλας και μαθητή. Ερμηνεύω το πράμα θεωρητικά και με ό,τι παίζει στην πραγματικότητα. Υπάρχει κόσμος, άνδρες και γυναίκες, που υποφέρουν από σεξουαλική στέρηση.