Τρεις ώρες, λέει, τα έλεγε στον εισαγγελέα η ολυμπιονίκις Σοφία Μπεκατώρου. Για το γνωστό θέμα. Την πασίγνωστη σεξουαλική της κακοποίηση, όπως η ίδια την εξιστόρησε. Αντιληπτό ότι για μια γυναίκα μια τέτοια τραυματική εμπειρία δεν ξεχνιέται όσα χρόνια κι αν περάσουν. Το απαράδεκτο γι’ αυτήν γεγονός επόμενο να έχει χαραχθεί στη μνήμη της, ας συνέβη το 1988.
Πέρα απ’ αυτό. Για σκέψου ο φερόμενος βιαστής να την σκαπουλάρει από τη δικαιοσύνη. Παίζει κι αυτή η πιθανότητα. Γιατί, όχι; Να μην τιμωρηθεί ο παράγων της ιστιοπλοίας. Τι να σημαίνει μια τέτοια απαλλακτική απόφαση; Να μην είναι σε θέση η δικαιοσύνη να βρει ένοχο τον κατηγορούμενο.
Σημαίνει, για μια φορά ακόμα, ότι το σύστημα δεν παίζει καθαρά. Έτσι είναι. Το σύστημα έχει καταδικάσει τον κατηγορούμενο. Τον ξήλωσε από το πόστο του, τον διέγραψε από τα κατάστιχα, τον έχωσε φυλακή. Κανένα κόμμα, κανένα μέσο επικοινωνίας δεν κράτησε τα μπόσικα. Ούτε καν συνέστησε ψυχραιμία μέχρι να αποφανθεί η δικαιοσύνη. Όλοι εναντίον ενός είναι το έργο. Ακόμα και ο τηλεοπτικός Νίκος Μουτσινάς πήρε θέση (φώτο).