Απολύεται εργαζόμενος και επιτόπου πιάνει… δουλειά το λαμόγιο ο συνδικαλιστής. Προτείνει απεργία, να κάνει αμέσως διαμαρτυρία το σωματείο, να καταγγείλουν την εργοδοσία. Χωρίς καν να εξετάσει ο επαγγελματίας αεριτζής, ο πολλά βαρύς συνδικαλιστής, γιατί το αφεντικό υποχρεώθηκε ο φουκαράς να σταματήσει εργαζόμενο.
Η πρόσληψη εργαζόμενου δεν έγινε χαριστικά. Ούτε η απόλυση έγινε γιατί ο επιχειρηματίας έχει προσωπικά με τον εργαζόμενο. Τι ανοησίες είναι αυτές για… τρομοκρατία της εργοδοσίας, για επίθεση στους εργαζόμενους, για σκλαβοπάζαρα.
Δεν περπάτησε η δουλειά, διότι δεν τη σήκωσε η αγορά ή είναι αποτυχημένος ο επιχειρηματίας. Κατόπιν τούτου είναι αναπόφευκτος ο περιορισμός του αριθμού των εργαζομένων.
Όπως δεν είχε καμιά ανάμιξη στην πρόσληψη ο συνδικαλιστής, έτσι ας κάτσει στην άκρη με την απόλυση. Επιτέλους. Μια επιχείρηση δεν στήνεται με σκοπό να υπηρετήσει τους… εργαζόμενους, αλλά το κοινωνικό σύνολο. Αν, λοιπόν, η αγορά δεν την θέλει την επιχείρηση, με ποια λογική ο επιχειρηματίας να μισθοδοτεί εργαζόμενους τους οποίους δεν χρειάζεται πλέον;
Διαβαστε ακομα: