Ο 20χχρονος είναι ξεκάθαρος. Δεν μπορώ να καθίσω κλεισμένος στο σπίτι. Να ξεκαθαρίσω και εγώ ότι το συγκεκριμένο αγόρι είναι εξαιρετικά σοβαρό. Άτομο συγκροτημένο. Σε καμιά περίπτωση παλιόπαιδο, ελαφρόμυαλος, τσογλάνι. Είναι παιδί ώριμο, συνειδητοποιημένο σ’ ό,τι αφορά τις σπουδές του, την καριέρα του. Στον πατέρα του, όμως, και στον θείο του, που ανησυχούν για τον κορονοϊό, είναι κατηγορηματικός:
– Σωστά είναι όλα όσα μου λέτε, αλλά δεν είναι λύση να κάτσω στο σπίτι. Θα βγω, και βέβαια παίρνοντας μέτρα προστασίας όσο γίνεται, μάσκα, αποστάσεις από ξένους.
Αναφέρω το περιστατικό για ένα μόνο λόγο. Να καταδείξω πως σκέπτεται σήμερα μια ισχυρή μερίδα της νεολαίας. Θέλουν το ”έξω”. Το ”μέσα” είναι έξω από το πνευματικό τους ρεπερτόριο. Από την ατζέντα της καθημερινότητας του. Την οποία δεν την προσαρμόζουν στον απαιτούμενο βαθμό, όπως επιβάλλει η απειλή της πανδημίας.
”Έξω” και πριν την εμφάνιση του κορονοϊού, ”έξω” και με την πανδημία.
Και η κοινωνία πως να αντιδράσει στο ”έξω” της νεολαίας, μάλιστα εκείνης που αρνείται, που γράφει τα ενδεικνυόμενα μέτρα προστασίας;
Διαβαστε ακομα: