Κόσμος θα πεθαίνει από την πείνα. Αυτό δεν είναι νέο. Είναι παλιό, από την εποχή που βγήκαν οι λάσπες. Το μόνο που αλλάζει είναι τα νούμερα. Οι αριθμοί. Τόσοι πριν χίλια χρόνια, τόσοι πριν 500 και τόσοι σήμερα ή μετά από δέκα ή 20 χρόνια. Επόμενο οι αριθμοί των πεινασμένων να διαφέρουν από εποχή με εποχή, από αιώνα σε αιώνα, διότι ο παγκόσμιος πληθυσμός μεγαλώνει.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ, ναι, του έτσι ιδρύματος που μας στήριξε τη μνημονιακή περίοδο, το 2020, 90 εκατομμύρια άνθρωποι θα έχουν εισόδημα λιγώτερο από δυο δολάρια την ημέρα. Πώς να ζήσει με τόσο λίγα χρήματα. Τι να φάει, τι να πληρώσει έξοδα συντήρησης σπιτιού, φως, νερό, θέρμανση. Δεν θα ζήσει, θα πεθάνει γιατί δεν θα έχει να πληρώσει φάρμακα, ρούχα, όσο αντέξει στο δρόμο.
Και κανένας δεν μπορεί να κάνει κάτι. Θρησκείες, κυβερνήσεις, οργανώσεις, φιλάνθρωποι. Όσο και να βοηθήσουν το πρόβλημα δεν λύνεται. Δεν λύθηκε ποτέ. Γιατί είναι κάτι περισσότερο από πρόβλημα – είναι μοίρα. Αυτός είναι ο κόσμος. Αυτός ήταν πάντα. Πλούσιοι και φτωχοί. Πολυτέλεια και δυστυχία. Ζωή και θάνατος. Τόσο δεμένα όσο η μέρα με τη νύχτα.
Διαβαστε ακομα: