Ο κόσμος όλος έχει τρελαθεί. Απ’ την μια οι περισσότεροι κατανοούμε πως ο covid-19 είναι καινούργιος ιός που δεν ξέρουμε πώς να τον αντιμετωπίσουμε, απ’ την άλλη όλοι αυτοί που φάσκουν και αντιφάσκουν κοντεύουν να μας τρελάνουν.
Το τραγικότερο όλων είναι το αλαλούμ με τα σχολεία, που τα άνοιξαν και ήταν εντελώς απροετοίμαστοι. Όλα λάθος. Αίθουσες γεμάτες μαθητές, μάσκες ακατάλληλες, αποστάσεις ανύπαρκτες, καμία σοβαρή ενημέρωση. Οι γονείς – στην πλειοψηφία τους – είναι έξαλλοι.
Ένας φίλος μου που ο γιος του είναι 4 ετών και πάει προ-νήπια είναι πολύ ανήσυχος. Το παιδί για ένα περίεργο λόγο – παρ’ όλο που είναι διαολάκι – έχει πειθαρχήσει και φοράει την μάσκα του συνέχεια. Γυρίζει όμως σπίτι με μύτη ξεραμένη. Ο γιατρός είπε πως δεν οξυγονώνεται καλά ο εγκέφαλος του.
Απ’ την άλλη, με ποια λογική επιτρέπονται σε γάμους, βαπτίσεις και κηδείες 20 άτομα και στις σχολικές τάξεις στριμώχνονται 25-27 μαθητές; Γιατί δεν αραίωσαν οι τάξεις; Γιατί δεν προσέλαβαν δασκάλους και καθηγητές για να γίνουν περισσότερα τμήματα; Στην υπόλοιπη Ευρώπη που το έκαναν είναι ηλίθιοι;
Κύριοι της κυβέρνησης: Σοβαρότητα σημαίνει συναίσθηση της ευθύνης που έχει κάποιος να είναι συνεπής προς κάτι που έχει αναλάβει.
Επίσης ένας κλάδος που έχει πληγεί σχεδόν ανεπανόρθωτα είναι ο καλλιτεχνικός. Επιχειρηματίες, δημιουργοί και εκτελεστές είναι σε απόγνωση. Με το δίκιο τους δυσανασχετούν και έχουν απαιτήσεις. Πως θα ζήσουν; Με το δίκιο τους και οι Support Art Workers ενώνουν την φωνή τους ενάντια στον παραλογισμό και στον επιλεκτικό αποκλεισμό των μουσικών π.χ. από οποιαδήποτε δυνατότητα εργασίας. Δεν είναι δυνατόν οι ηθοποιοί να δουλεύουν (θέατρο-τηλεόραση) και οι άνθρωποι της μουσικής να μην μπορούν να κάνουν τίποτα.
Και φτάνουμε στο σημείο, εμείς σαν απλοί άνθρωποι να μην αναρωτιόμαστε πια. Καταλάβαμε ότι αποκαλύφθηκε η απόλυτη αδιαφορία, η έλλειψη οποιουδήποτε σοβαρού σχεδιασμού και η ανικανότητα της κυβέρνησης να είναι σοβαρή στα σοβαρά και λογική στα παράλογα που…
Η συνέχεια εδώ…nikosonline.gr