«Δεν φταίω…» την ακούει να προσπαθεί να δικαιολογηθεί μεσα σε δάκρυα πολλά. «Εσύ φταις…, εσύ που μ’ έχεις ξεχάσει, έχεις να με πλησιάσεις περισσότερο από ένα χρόνο…, τι να έκανα κι εγώ… Το ξέρεις ότι το κουνάβι πεθαίνει αν δεν κάνει σεξ για ένα χρόνο…».
Σκουπίζοντας το πρόσωπό από τα υγρά της μύτης και των ματιών και με σπασμένα λόγια του εξηγεί: «Να, διάβασα ότι το κουνάβι ψοφάει αν δεν ζευγαρώσει σε λιγότερο από ένα χρόνο… Κι εγώ φοβήθηκα μήπως πάθω κάποιο κακό…». Η σφαλιάρα που της ήρθε κατακέφαλα αυτή τη φορά ήταν πιο δυνατή.
– Τι είναι αυτά τα χαζά με το.. κουνάβι, μωρή ξεφτυλισμένη, θες να μ’ αποτρελάνεις;
«Δεν το ξέρεις ότι τα ζώα μας λένε το σωστό; Μας διδάσκουν πώς να συμπεριφερόμαστε… Δεν πήγα μ΄ άλλον γιατί δεν σ’ αγαπώ… Απεναντίας το έκανα για να μην πεθάνω, ηλίθιε, για να είμαι δική σου, αχάριστε…».
Άτιμο πράμα το κουνάβι. Πανούργο. Δεν έχει ησυχία στο δάσος όλη μέρα. Και τη νύχτα που βγαίνει για κυνήγι δεν δυσκολεύεται να την πέσει σε ποντίκια, κουνέλια, σκίουρους, έντομα, σκουλήκια.
Το φοβερό: Το κουνάβι γεννάει Απρίλιο με Μάϊο, δηλαδή τότε που βρίσκει πιο εύκολα τροφή, για να ταίζει και τα μικρά της.
Διαβαστε ακομα: