Μια εφτακοσαριά θάβανε σήμερα στην διπλανή μας Ιταλία, χθες το μαλλί είχε ξεπεράσει τους πεντακόσους κι αύριο μήπως πλησιάσει τους χίλιους. Αυτά ακούγανε οι δικοί σου και συνειδητά ή όχι ταμπουρωνόντουσαν στο τσαρδί τους. Κι άσε τους ελληνάρες να λένε ότι είμαστε λαός σοβαρός και πειθαρχικός.
Αυτά τα πάρτυ στους δρόμους με βότκες και μπύρες (φώτο από το zougla.gr), δεν χρειάζεται να ΄σαι βοηθός του Φρόυντ για να πάρεις πρέφα ότι είναι ξέσπασμα. Αντίδραση του δήθεν καταπιεσμένου. Ότι δεν αντέχουμε την καραντίνα, ότι δεν πάει άλλο, τα δεσμά δεν είναι για εμάς τους έτσι κι αλλοιώς.
Να το φτάσουμε, γιατί όχι, και στη διαδήλωση, στη διαμαρτυρία, στην καταγγελία, στην πορεία, γενικά σε τσαμπουκάδες δήθεν πολιτικοποιημένους. Στην αντίσταση κατά της αρχής, του κράτους, της κυβέρνησης που παραμύθι φούρναρης πιστώνεται στους αιώνες των αιώνων στην αγωνιστικότητα του λαού, που δεν σκύβει κεφάλι κλπ κλπ.
Αυτά τα ξεσπάσματα, λοιπόν, με τα ”αυθόρμητα” πάρτυ σε πλατείες που προγραμματίζονται μέσω διαδικτύου αποκαλύπτουν τη νοσηρή, τη χωρίς ουσία… επαναστατικότητα του χάλια. Που θαρρεί πως κάνει κάτι το ξεχωριστό, το λαίκό, το κινηματικό. Ποιος, όμως, να του σφυρίξει στο αυτί ότι ο χουλιγκανισμός του είναι σκατό κομμένο στα τρία.
Και για να τα λέμε όλα, στο μενού είναι και ο χαβαλές. Κίνητρο τεράστιο αυτό. Να κάνουμε την πλάκα μας, τον τζετζελέ μας. Και ποιος μαλάκας πληρώνει τα καπνογόνα που επιδιώκουν να τους ρίξουν οι μπάτσοι; Τις μπεζίνες που μετακινούνται οι κλούβες για να τους διαλύσουν. Τα νοσοκομεία που θα τους πακετάρουν αν κολλήσουν κορονοϊό. Λεφτά είναι αυτά. Άσε το άλλο. Αν θα τον μεταδώσουν σ’ άλλον την αρρώστια.
Διαβάστε ακόμα: