Τι να πάθω εγώ από τον κορονοϊό, ακόμα και να κολλησω; Τίποτα δεν έχω να φοβάμαι, δεν ανήκω στις ευπαθείς ομάδες, στους γέρους, ούτε τα τριάντα δεν έπιασα ακόμα. Αυτό έλεγε ο μπάμιας πριν ακόμα απαγορευτεί η ελεύθερη κυκλοφορία και εφαρμοστεί ο έλεγχος σε κάθε μετακίνηση.
Οι άλλοι, τις μέρες που όλοι συνειδητοποιούσαν τη φρίκη της νόσου, ξεσηκώθηκαν από Θεσσαλονίκη και Βόλο να ταξιδεύσουν… πουλμανίως στην Κωνσταντινούπολη. Ευτυχώς που τους Βολιώτες δεν τους πήρε πρέφα ο Μπέος. Γίνονται, ρε, αυτά τα τέρατα; Κι όμως έγιναν.
Σ’ αυτούς που λέγανε ”Εμάς δεν μας πιάνει το χτικιό, δεν παθαίνουμε τίποτα κι αν το αρπάξουμε το παράσημο… ”. τους λέω ότι θα πάθουν οι κύριοι μπάμιες. Θα την πληρώσουν τη ζημιά ακόμα κι αν δεν κολλήσουν. Γιατί αν την αρπάξουν αυτοί υπάρχει κίνδυνος να μεταδώσουν τον κορονοϊό, οπότε θα γράψει και σ’ αυτούς η ζημιά. Τι εννοώ;
Κύριοι μαλάκες, το κόστος της πρόληψης και θεραπείας επιβαρύνει όλους τους Έλληνες. Η δουλειά είναι εθνική, με λεφτά κρατικά. Δεν είναι το ίδιο να πολεμάει το κράτος με 30.000 νοσούντες και με 300.000. Συμφέρον όλων, κι αυτών που σκέπτονται όσο μια μπάμια και μελιτζάνα, να βγούμε από το τούνελ μια ώρα αρχύτερα.
Διαβάστε ακόμα: