Το γαϊδούρι δεν πιστεύει στον Θεό. Και το σαλιγκάρι. Ό,τι και να κάνει η Εκκλησία δεν πρόκειται ποτέ στον αιώνα να εμπνεύσει στη συναγρίδα και την κατσαρίδα την πίστη στον Θεό, να λατρέψει τον Χριστό ή τον Μωάμεθ. Επειδή το ζώο, το κάθε ζώο στερείται από την αίσθηση του χρόνου. Ακόμα κι αν το ζώο, το κάθε ζώο αντιλαμβάνεται πως μεγαλώνει, πως γερνάει, αδυνατεί πνευματικά να συνειδητοποιήσει πως κάποια στιγμή θα καταλήξει. Θα πεθάνει. Θα εξαφανιστεί. Θα γίνει τίποτα. Σα να μην υπήρξε.
Κανένα ζώο δεν θυμάται το άλλο που ψόφησε. Αντίθετα, ο άνθρωπος, ναι μεν κι αυτός σταματά να υπάρχει μετά το τέλος του, αλλά συνεχίζεται η ύπαρξη του στη μνήμη συγγενών και φίλων.
Ο πατριάρχης της ορθοδοξίας κύριος Βαρθολομαίος, με αφορμή τον κορονοϊό, είπε ”Δεν κινδυνεύει η πίστη, κινδυνεύουν οι πιστοί”. Στην καλύτερη, για να είναι επιεικής κανείς, ο ιεράρχης κάνει ένα λογοπαίχνιο. Παίζει με τις λέξεις, για να αμολύσει μια μπούρδα. Λες και είναι δυνατόν να υφίσταται πίστη χωρίς πιστούς. Παπάς είναι, τι να περιμένεις να πει;
Η πίστη δεν είναι ξεκομμένη από τους πιστούς. Η πίστη υπάρχει διότι υπάρχει η ανάγκη του ανθρώπου να πιστέψει στο Άγνωστο, στο εξωγήϊνο, στο μεταφυσικό, στο όπως θες να αποκαλέσεις τον Θεό, με διάφορα ονόματα, προ Χριστού και προ του Δία. Έτσι είναι πλασμένος ο άνθρωπος, να πιστεύει χωρίς καν να κάνει τον κόπο να ψάχνει τι ακριβώς λέει ο κάθε θεός. Θεός να ‘ναι για να κάνει τη δουλειά του ο άνθρωπος. Και ποτέ να μη σέβεται τα όσια και τα ιερά της πίστης του, της τύφλας του, δηλαδή.
Ασφαλώς και από τον ιό κινδυνεύει ο πιστός, όπως και ο άπιστος. Η πίστη δεν κινδυνεύει πράγματι, όπως… αποκαλύπτει ο πατριάρχης, διότι όσο υπάρχει άνθρωπος είναι καταδικασμένος να πιστεύει. Στο φινάλε, η πίστη προϋπήρχε όλων των σημερινών και χθεσινών θρησκειών. Και όλες οι θρησκείες, αρχαίες και σύγχρονες, στήθηκαν ακριβώς διότι ο άνθρωπος θέλει να πιστεύει κάπου, ρε, παιδί μου.
Διαβάστε ακόμα: