Πιάσανε στα πράσα 81χρονο, ευτυχώς στο τσακ επάνω. Λίγο πριν κάνει τη δουλειά με εννιάχρονο αγόρι. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις τα πράγματα είναι απλά. Τον βάζεις κάτω τον παππού και του τον κόβεις.
Αυτό κάνεις και λύνεις οριστικά το πρόβλημα ως κοινωνία και απαλλάσσεις τον ίδιον τον παιδεραστή από την πίεση που αισθάνεται να δρα σα χαλασμένος άνθρωπος που είναι.
Ανώμαλος είναι και πιθανόν να μη φταίει. Είναι αποδεδειγμένο, εγκληματίες αυτού του τύπου δεν θεραπεύονται. Βγαίνουν από τη φυλακή και την πέφτουν πάλι σ’ άλλο ανήλικο. Το ζήτημα, λοιπόν, είναι τι κάνει η κοινωνία για να προστατευτεί. Να τον αποφυλακίζει και να τον παρακολουθεί σε κάθε βήμα;
Δεν πάει έτσι. Να τον τσακώνει τον άρρωστο στη φύση του και να τον ξανατσακώνει, όπως αυτή τη φορά πιάσανε τον μπάρμπα με κατεβασμένα σώβρακα; Όχι, κύριε. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Τον ευνουχίζεις, με αναισθησία, δεν λέω χωρίς νάρκωση, και ξεμπερδεύεις. Μια και καλή.
Διαβάστε ακόμα: