Κάθε μέρα η εικόνα είναι περισσότερο ζοφερή. Αυτό συμβαίνει πάντα με τις επιδημίες. Ο δείκτης που δείχνει τη δολοφονικότητα του ανεβαίνει προς τα επάνω, με τούτον ή τον άλλο ρυθμό και, μετά από ένα άλφα ή βήτα χρονικό διάστημα, αρχίζει να ξεθυμαίνει. Δεν υπάρχει αυτό που εφησυχαστικά λένε ”σταθερότητα”. Ο κύκλος του θανάτου θα ολοκληρωθεί, αφού πραγματοποιηθεί με τη δική του συνεχή ροή, μέχρι που ο δείκτης θα καταλαγιάσει στο μηδέν.
Σήμερα είμαστε στο ξεκίνημα της φονικής δράσης του κορονοϊού. Τα νούμερα σε νεκρούς και υποψήφια θύματα, τα λες και ”κρούσματα”, βρίσκονται στη φάση την ανοδική. Δεν είμαι ειδικός για να προβλέψω την ισχύ του κύκλου. Πόσο θα διαρκέσει η εκτός ελέγχου πορεία της επιδημίας, ποιος θα είναι περίπου ο τελικός απολογισμός του κακού.
Ο κορονοϊός δεν είναι ο ανεπιθύμητος λαθρομετανάστης ή πρόσφυγας που θα τον σταματήσεις στα σύνορα με τα όπλα ή φράγματα αμυντικά. Δεν χρειάζεται διαβατήριο και βίζα για να περάσει στην πατρίδα σου.
Ο άνθρωπος μπροστά σ’ αυτόν τον κίνδυνο λειτουργεί παθητικά. Τι, άλλωστε, θα μπορούσε να κάνει; Άμυνα η ασυνείδητη σχεδόν βεβαιότητα ότι ο ίδιος δεν θα μολυνθεί, ενώ κυριαρχεί η αίσθηση της αδυναμίας του ατόμου για να αντιμετωπίσει τη λαίλαπα.
Διαβάστε ακόμα: