Με τον σκύλο του ξεκίνησαν τη βόλτα, κάπου στο λιμάνι της Πάτρας. Λαχταράει το τετράποδο να βγει έξω από το σπίτι, έξω από το διαμέρισμα. Και αυλή να έχει Ι.Χ για πάρτη του, και χωράφι ολόκληρο να πάει να την αράζει όπου γουστάρει, για το «έξω» σπαρταράει η ψυχή του ζώου. Μιλάει η φύση του.
Οικόσιτος έγινε ο σκύλος εδώ και 10.000 χρόνια, την έχει βρει στο «οικογενειακό» με τον άνθρωπο, όμως παραμένει αλανιάρης.
Στη βόλτα επάνω, που λες, κάτι στράβωσε, κάπου γλίστρησε, κάτι έγινε και πάρτον κάτω τον σκύλο μέσα στη θάλασσα τη βρώμικη. Ξέρει να κολυμπά ο σκύλος, κανένα πρόβλημα. Κολύμπι έμαθε στην κοιλιά της μάνας του. Η πτώση, όμως, τον αιφνιδίασε και μέσα στο νερό συνελήφθη σε απόγνωση, κινούνταν απελπισμένος. Το αφεντικό του δεν δίστασε να βουτήξει στο νερό, για να σώσει τον φίλο του.
Λέμε φίλος του ο σκύλος. Δεν ξέρουμε. Ίσως να τον θεωρεί «γιο» του. Παρέα του. Καθόλου περίεργο. λοιπόν, που ο 45χρονος ”ιδιοκτήτης” του τετράποδου χωρίς δεύτερη σκέψη έπεσε στην κρύα θάλασσα να συμπαρασταθεί, να γλυτώσει το «παιδί» του, το παρεάκι του, το φιλαράκι του.
Τελικά. Επειδή ήταν δύσκολο να επανέλθουν, να βγουν από το νερό, άνθρωπος και σκύλος μαζί, τους βοήθησαν διερχόμενοι.
Διαβάστε ακόμα: