του Ανειδίκευτου Συνεργάτη
Δεν έχω τίποτα με τους δημόσιους υπαλλήλους, υπουργείων, της πολεοδομίας, της αστυνομίας, πυροσβέστες, τελωνειακούς, δικαστικούς, εφοριακούς και σία. Κι όταν μιλάμε αρνητικά ή θετικά π.χ.για τους δημόσιους υπαλλήλους ή τους δημοσιογράφους και τους καλλιτέχνες ή γιατρούς, τους όποιους τέλος πάντων, δεν τους βάζουμε όλους σ’ ένα τσουβάλι. Όλους τους παπάδες, ή όλους τους επιχειρηματίες και όλους τους προέδρους ΠΑΕ.
Ύστερα είναι και το άλλο. Αν λαμογιάρουν οι δημόσιοι υπάλληλοι, η κριτική γίνεται για να φωτιστεί το όλο κλίμα. Το ότι οι κάθε είδους και σε κάθε πόστο αλεπουδιάρηδες βρίσκουν και κάνουν. Ότι η κοινωνία είναι σκάρτη, ότι δεν είναι ξεκομμένοι από την κοινωνία οι δημόσιοι υπάλληλοι, τραπεζικοί ή διπλωμάτες.
Και κάτι άλλο. Τι σόι κοινωνία είναι αυτή που παραδίδεται, που ξεβρακώνεται στη νόμιμη… λουμπίνα κάθε συντεχνίας, κάθε εγκληματικής οργάνωσης, της οποίας ξεχνιόνται οι αμαρτίες της, τελικά;
Πριν από έξι χρόνια ακριβώς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και αποκαλύπτει: ”Από το 2010 μέχρι σήμερα (τέλη του 2014), 5.260 δημόσιοι υπάλληλοι έχουν βγάλει στο εξωτερικό ποσά που ανέρχονται περίπου στο 1,5 δις. ευρώ”. Η ανατριχίλα! Ο Μητσοτάκης, μάλιστα, παρέδωσε λίστα με 415 δημοσίους υπαλλήλους που αποχώρησαν από την υπηρεσία τους, στη διάρκεια της έρευνας για τα υψηλά τραπεζικά εμβάσματα στο εξωτερικό.
Ποια ήταν η συνέχεια; Το γνωστό σύστημα. Άστο στην άκρη. Ό,τι έγινε, έγινε. Τι ρωτάς τι έγινε; Αν ολοκληρώθηκε η έρευνα, πόσους κάνανε τσακωτούς με μαύρο χρήμα. Είπαμε. Άστο να πάει κι αυτό…
Διαβαστε ακομα: