Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης
Στην Καινή Διαθήκη, η εντολή είναι επίσης σαφής και εμπεριέχεται στην λεγόμενη «Κυριακή Προσευχή», το «Πάτερ Ημών», όπου οι πιστοί ζητούν από το θεό άφεση χρεών. «Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». Δηλαδή «συγχώρεσε μας τα χρέη μας, όπως κι εμείς συγχωρούμε τους οφειλέτες μας». Να, όμως, που παίζει το κόντρα πλάνο. Η Γερμανία, για παράδειγμα, παρ’ ό,τι έλαβε άφεση χρεών το 1953, εν τούτοις δεν στέργει στην άφεση των ελληνικών χρεών.
Κάθε 49 χρόνια, δηλαδή κάθε επτά Σαββατικά έτη, ήταν το «Ιωβηλαίο Έτος», κατά το οποίο και διαγράφονταν τα χρέη και απελευθερώνονταν οι σκλάβοι. Είμαστε ή όχι χριστιανοί; Σύμφωνα με τις ιουδαιο-χριστιανικές παραδόσεις οι σχέσεις πιστωτή και οφειλέτη πρέπει να βασίζονται στο κοινό καθήκον προς το Θεό.
Τα δάνεια, λοιπόν, δεν είναι τρόπος πλουτισμού, αλλά ένα μέσο για να βοηθήσεις τον συνάνθρωπό σου. Με δεδομένο ότι όλα ανήκουν στο Θεό, τα δικαιώματα των πιστωτών είναι προσωρινά κι όχι απόλυτα.
Διαβαστε ακομα: