Δεν λέω κάτι καινούργιο. Ο άνθρωπος είναι ικανός για κάθε τι όταν δεν έχει να φάει. Όταν ξυπνάει το πρωί και δεν έχει μία στην τσέπη και δεν υπάρχει πουθενά φως, ούτε φλόγα να τρέμει. Ή θα σκοτωθεί, κάτι που είναι ενάντια στη φύση του ή θα σκοτώσει. Θα κλέψει. Θα κάνει οτιδήποτε, αυτό που ούτε καν είχε φανταστεί. Και θα φθάσει τόσο χαμηλά, τόσο ακραία.

Γυναίκες  στην Ελλάδα της κρίσης, πιο σωστά της πείνας και της απόγνωσης, κατέληγαν στο πεζοδρόμιο. Έκαναν πεζοδρόμιο γυναίκες που δεν ήταν πουτάνες. Γυναίκες σύζυγοι, γυναίκες μάνες, γυναίκες νοικοκυρές αλλά και επιστήμονες. Επειδή στην Ελλάδα της τρόικας και του μνημονίου ο μισός πληθυσμός ήταν στην ανεργία.

Μια Ελληνίδα δημοσιογράφος, ονόματι Θεόπη Σκαρλάτου, είχε κάνει για το BBC ένα συνταρακτικό ντοκυμανταίρ. Εκτός όλων των άλλων μίλησε και με ιδιοκτήτριες οίκων ανοχής. Φοβερά πράγματα. Γνωστά πράγματα, αλλά άλλο να τα λένε επώνυμα κι αυτά να παίζονται στην Ευρώπη.

Σήμερα τα μπουρδέλα είναι νόμιμα. Επιχειρήσεις είναι και φορολογούνται και ελέγχονται. Απαγορεύεται, λοιπόν, να “δουλεύει” μια πόρνη όταν είναι παντρεμένη, όταν δεν το γνωρίζουν οι δικοί της. Επειδή, λοιπόν, οι γυναίκες βρέθηκαν στην απελπισία προκειμένου να ζήσουν τα παιδιά τους, τους γονείς τους, πέρασαν την κόκκινη γραμμή. Και επειδή τα δηλωμένα πορνεία δεν τις δέχονταν, οι κυρίες το ‘χαν ρίξει στην  πιάτσα, π.χ. στην Ποσειδώνος.