Κι έφτασε το μαγαζί να βαρέσει διάλυση, λέω για το ελληνικό χρηματιστήριο, λιγώτερες και από 500 μονάδες είχε πάει. Ποιος να το… περίμενε. 

Στην Αλβανία επί Μπερίσα, στην πρώτη, στην προηγούμενη θητεία του γιατρού, το κόλπο έγινε στο πατ κιουτ. Μια ωραία πρωίαν ξυπνήσανε οι Αλβανοί με άδειες τσέπες. Δεν έχει ξαναγίνει. Το πλιάτσικο. Κανονική εταιρεία δολοφόνων. Το ίδιο κι εδώ, με διαφορετικό χειρουργείο. Αργός θάνατος, όμως. Όπως με τον καρκίνο. Οι πονηροί τα βάλανε κάτω τα λεφτά των φουκαράδων στην Ελλάδα και τα κάνανε μερτικό.

Οι νεκροί δεν είναι σίγουρο ότι θα πεθάνουν τελειωτικά, παίζει πάντα και η ελπίδα της Δευτέρας Παρουσίας, το γράφει και η Βίβλος. Δεν μπορεί να λέει ανοησίες το άγιο μπουκ. Αυτά που δεν θα ξαναγυρίσουν ποτέ είναι τα λεφτά που χάθηκαν στο χρηματιστήριο. Ο Επιτάφιος Θρήνος, σου λέω. Και, βέβαια, στο κόλπο που στήθηκε, στην κομπίνα του αιώνα, αβαντάρησαν και κάποια μέσα, κάποιοι δημοσιογράφοι, ποντάρετε τώρα που γυρίζει, μην είσαστε μαλάκες και χάσετε την ευκαιρία. Σκόπιμα ή παρασύρθηκαν κι αυτοί.

Έτσι που λες. Να βλέπεις τις μετοχές σε ελεύθερη πτώση. Να τις πάνε στο μηδέν, να μηδενίζουν, και ψάξε βρες πότε θα ξαναξεκινήσει η δουλειά από την αρχή. Τα κορόιδα, όσοι πιάστηκαν καρόιδα κι έχασαν το κομπόδεμά τους, αν και τα είχαν ξεχάσει, τα είχαν ξεγράψει τα λεφτουδάκια τους, τα ξανακλαίνε βλέποντας για χρόνια την κατηφόρα του χρηματιστηρίου. Θυμούνται τις μαύρες μέρες και λένε πως την είχαμε πατήσει. Άργησαν, αλλά το πήραν πρέφα ότι το χρηματιστήριο σε κάτι χώρες σαν την Αλβανία, την Ελλάδα μοιάζει με τη Λίμνη Βουλιαγμένης. Δεν έχει πάτο. Όποιος μπαίνει μέσα δεν γλυτώνει. Υπέρ πίστεως και πατρίδος.