Δεν χάνει κείμενο του Φωστήρα ένα φιλαράκι από τα παλιά, κι αυτό σημαίνει ότι το απολαμβάνει και δυο και τρεις φορές. Το ξαναδιαβάζει, και τη δεύτερη φορά στο ίδιο κείμενο ανακαλύπτει κάποιες λεπτομέρειες που δεν τις είχε αξιολογήσει. Κι αν ξαναδιαβάσει τις αράδες για τρίτη φορά, πάλι διαπιστώνει πως του είχαν διαφύγει κάποια πραγματάκια από τη δεύτερη ανάγνωση. Έτσι συμβαίνει με τα γραφτά που αξίζουν, μιλάνε και πίσω από τις λέξεις…
Το φιλαράκι, λοιπόν, από τα πολύ παλιά, διάβασε χθες τον Φωστήρα και σήκωσε το ακουστικό να μου σπηκάρει τούτα τα σχετικά:
…Ξεκίνησε η περίοδος πώλησης ελαιόδιχτων και φέτος θα έχoυμε την μεγαλύτερη σοδειά της τελευταίας 5ετίας. Την .ίδια ώρα που καταστράφηκε το 80% της ισπανικής παραγωγής, τα δικά μας δέντρα είναι κατάφορτα και η τιμή που θα πιάσει το λάδι μας θα είναι η μεγαλύτερη – ίσως – όλων των εποχών.
Και δες τώρα κάτι κύκλους που κάνει η ζωή. Η γειτονική Ιταλία, (που παρεμπιπτόντως τυγχάνει ο μεγαλύτερος συσκευαστής και διανομέας ελαιολάδου στον κόσμο), βρίσκεται σε τερματικά δεινή οικονομική θέση. Παρόμοια με αυτή που ζήσαμε στην Ελλάδα το φθινόπωρο του 2008, όταν οι τράπεζες μας σταμάτησαν πιστώσεις και χρηματοδοτήσεις. Ήταν το δικό μας πρελούδιο της πτώχευσης που ακολούθησε 18 μήνες μετά.
Στα ίδια χάλια (ίσως και χειρότερα) είναι οι fratelli σήμερα .Μιλούσα με τον διευθυντή ενός μεγάλου γκρουπ συσκευασίας, διανομής και εμπορίας ελαιολάδου και μόνο που δεν έκλαιγε ο άνθρωπος.
Αυτά, όμως, που θα περάσουν οι Ιταλοί δεν είναι τίποτα σε σχέση με αυτά που θα γίνουν στην Αγγλία. Και συμφωνώ πέρα για πέρα με τις προβλέψεις του Φωστήρα.
Έχει να φάει τέτοιο τράκο η αγγλική κοινωνία, που θα της αλλάξει την ταυτότητα. Δεν παριστάνω τον μάντη, αλλά το πράμα μιλάει μόνο του, για όποιον βλέπει τα πράγματα χωρίς παρωπίδες. Η παρτίδα πια δε σώζεται. Η Μεγάλη Βρετανία πάει για φούντο.
Τώρα βέβαια θα μου πεις, “Αφού το’ βλεπες, γιατί δεν το’ παιξες”. Ένα forex ας πούμε, στην πτώση της ισοτιμίας της αγγλικής λίρας. Ένα παράγωγο στο spread των βρετανικών ομολόγων.
Η απάντηση είναι, “Έλα ντε… “. Ίσως γιατί δεν μ’ αρέσει να ποντάρω στην δυστυχία των άλλων.
Διαβαστε ακομα: